آئین نامه اجراء مفاد تبصره ماده 24 [ 124] قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 1345/12/28 راجع به تعیین نصاب حداکثر برای بعضی از هزینه های قابل قبول در محاسبه درآمد مشمول مالیات

مرجع تصویب: کمیسیون مجلس نوع قانون: قانون - تاریخ تصویب: 1347/04/12

نوع قانون

قانون -

مرجع تصويب

کمیسیون مجلس

تاریخ سند تصويب

-

شماره ابلاغ

7514

مرجع ابلاغ

نخست وزیر

شماره روزنامه رسمي

6834

آخرین وضعیت

1396/01/30

طبقه بندی

ندارد

تاريخ تصويب

1347/04/12

شماره سند تصویب

-

تاریخ ابلاغ

1347/04/22

تاريخ اجرا

1347/05/23

تاریخ روزنامه رسمي

1347/05/12

تاریخ انتشار

-

متن کامل قانون

ماده 1

- نصابهای معینه در این آئین‌نامه برای بعضی از هزینه‌های قابل قبول در محاسبه درآمد مشمول مالیات مقرر در ماده 124 قانون مالیاتهای‌مستقیم مصوب 28ر12ر45 که مستند به مدارک باشد تا حدودیکه تعیین شده است برای تشخیص درآمد مشمول مالیات مودیانیکه باید درآمد آنان بر‌اساس دفاتر قانونی تشخیص داده شود قابل محاسبه خواهد بود و مازاد بر آن در محاسبه در آمد مشمول مالیات قابل پذیرش نیست.

ماده 2

- هزینه‌هائیکه برای آن نصاب حداکثر تعیین می‌شود عبارت است از:

بند 1

- هزینه مسافرت مدیران و بازرسان و کارکنان اشخاص حقوقی بخارج از ایران که بمنظور رفع حوائج مربوط بمؤسسه باشد تا حدود ذیل‌قابل پذیرش خواهد بود:

جزء ‌الف

‌الف - مسافرت بخارج از ایران در مورد اشخاص حقوقی برای تمام افراد مذکور در فوق جمعاً در هر سال حداکثر بمدت 65 روز بقرار روزی‌سه هزار ریال بابت هزینه اقامت ‌ولی در مورد شرکتها و سایر اشخاص حقوقی که در امر تولید و صنعت سرمایه‌گذاری کرده‌اند حداکثر چهار ماه بقرار روزی سه هزار ریال.

جزء ب

- مسافرت بخارج از ایران در مورد اشخاص حقیقی برای تمام افراد مذکور در فوق جمعاً در هر سال حداکثر بمدت 24 روز بقرار روزی سه‌هزار ریال بابت هزینه اقامت.

تبصره
- مبالغ مذکور در بندهای الف و ب شامل هزینه پذیرائی در خارج از ایران نیز خواهد بود و خارج از این مبالغ هزینه دیگری بعنوان هزینه‌پذیرائی در خارج قبول نخواهد شد.

جزء پ

- هزینه ایاب و ذهاب با وسیله نقلیه هوائی یا دریائی یا زمینی علاوه بر هزینه اقامت در خارج که بشرح فوق تعیین شد است نیز قابل پذیرش‌است.

بند 2

- پاداش پرداختی مربوط بشغل و بمناسبت خدمت در مؤسسه تا یک برابر حقوق اصلی و مزایای ماهانه در یکسال قابل قبول است.

بند 3

- عیدی پرداختی بکارکنان در سال تا دو برابر حقوق اصلی و مزایای ماهانه و حداکثر تا سی هزار ریال و در مورد کارگران بمیزانیکه در قانون‌کار یا قوانین دیگر مربوط بکارگران تعیین شده است یا بعداً خواهد شد قابل قبول است و بهر حال در این مورد هم حداکثر تا دو برابر حقوق اصلی و‌مزایا یا دستمزد قابل محاسبه خواهد بود.

بند 4

- مزایای غیر نقدی کارکنان مذکور در شق چهارم بند (ب) ماده 124 قانون بقرار ذیل قابل محاسبه در هزینه است:

‌الف - بابت هزینه مسکن تا پانزده درصد مقرری یا مزد یا حقوق اصلی.

ب - بابت وسیله نقلیه با راننده و سوخت یا بدون آنها بقرار پنج هزار ریال در ماه.

بند 5

- هزینه‌های جزئی در محل استیجاری مؤسسه که عرفاً بعهده مستأجر است (‌مندرج در قسمت آخر شق یکم بند (پ) ماده 124 قانون) تا ده‌درصد مال‌الاجاره سالانه مورد اجاره.

بند 6

- هزینه‌های مذکور در شق ششم بند (پ) ماده 124 که تا حدود ذیل قابل محاسبه است:

‌الف - دلالی حسب مورد و نوع کالای مورد معامله حداکثر تا دو درصد مبلغ معامله‌ای که حق دلالی به آن تعلق گرفته است.

ب - حق‌العمل تا چهار درصدی به اقتضای نوع و کیفیت معامله‌ای که وسیله حق‌العمل‌کار انجام شده است. در صورتیکه قرارداد خاصی در این‌مورد بین طرفین وجود داشته باشد بر مبنای نرخ مندرج در قرار داد.

بند 7

- حق‌المشاوره پرداختی در صورتیکه برای پرداخت آن بین صاحب کار و مشاور قراردادی منعقد شده باشد طبق قرارداد و الا با ارائه مدرک‌برای اثبات کار انجام شده که بموجب آن استحقاق دریافت حق مشاوره حاصل شده است و بهر حال در صورت نبودن قرارداد بابت‌حق‌المشاوره‌های مختلف پرداختی بیک یا چند نفر مشاور مجموعاً در سال تا مبلغ سیصد هزار ریال قابل احتساب بهزینه است.

بند 8

- بابت حق حضور در جلسات برای هر شخص تا دو هزار ریال برای هر جلسه.

بند 9

9-هزینه حسابرسی مالیاتی در حدود تعرفه دستمزد حسابداران رسمی مذکور در تبصره 2 ماده 277 قانون مالیاتهای مستقیم هزینه حسابرسی که ‌مؤسسه براﻯ حصول اطمینان خود و شرکاء یا مقاصد ضروری دیگر بعمل میآورد با توجه بقرارداد در حدود متعارف و به تناسب کار انجام یافته‌ قابل قبول خواهد بود و بهر حال در یکسال مالیاتی هزینه هر یک از این دو نوع حسابرسی فقط یکبار جزء هزینه‌های قابل قبول پذیرفته میشود.

بند 10

- بابت هزینه تبلیغات مذکور در شق یازدهم بند (پ) ماده 124 قانون بقرار ذیل:

‌الف - هزینه تبلیغات برای ساخت کالائی که تولید آن در دوره مالی آتی است از تاریخ شروع به فروش به فروش به اقساط مساوی ظرف 5 سال‌مستهلک خواهد شد.

‌پرداخت هزینه تبلیغات در سال اول بهره‌برداری همان کالا 50% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.

‌پرداخت هزینه تبلیغات در سال دوم بهره‌برداری همان کالا50% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.

‌پرداخت هزینه تبلیغات در سال سوم بهره‌برداری همان کالا 20% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.

‌پرداخت هزینه تبلیغات در سال چهارم و بعد بهره‌برداری همان کالا 10% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.

ب - درباره واردکنندگان کالا از خارج و صاحبان مشاغل دیگر که کارشان خرید و فروش کالا است تا 5ر7% درصد فروش.

پ - نسبت بسینماها تا 3 درصد فروش بلیط پس از وضع عوارض.

ت - در مورد سایر مشاغل تا سه درصد درآمد ناویژه قابل قبول است.

تبصره

- هزینه‌هاﻯ تبلیغات در موارد مذکور در این بند در صورتی جزو هزینه‌هاﻯ قابل قبول در تشخیص درآمد مشمول مالیات پذیرفته میشود که‌درصدی از آن بمصرف مطبوعات رسیده باشد . درصد مذکور در این تبصره از طرف وزارت اطلاعات و وزارت اقتصاد تعیین و اعلام خواهد شد.

بند 11

- نصاب یک برابر و نیم حداکثر مدت استهلاک مقرر در تبصره یکم جدول استهلاکات مصوب 47.2.22 کمیسیون دارائی مجلس شورای ملی‌فقط ناظر بمواردی است که مدت مقرر در آئین‌نامه مذکور کمتر از مدت استهلاکی باشد که مطابق مقررات سابق بر مبنای نرخ معموله قابل استهلاک‌بوده است.

موخره

آئین‌نامه فوق مشتمل بر دو ماده و یک تبصره در تاریخ روز چهارشنبه دوازدهم تیر ماه یکهزار و سیصد و چهل و هفت بتصویب کمیسیون دارائی‌مجلس شورای ملی رسیده باستناد تبصره ماده 124 قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 1345.12.28 قابل اجرا میباشد.

امضاء

رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی

اسناد مرتبط

وضعیت‌های تنقیحی

اثرگذار بر

اثرپذیر از

دستگاه‌های مجری

گیرندگان رونوشت

کدهای موضوعی

مالیات مطبوعات و وسایل ارتباط جمعی تجارت روابط موجرو مستاجر استخدام کشوری کار

شبکه ارتباطات