قانون کنوانسیون تکمیلی کنوانسیون حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن و اجازه الحاق دولت شاهنشاهی ایران بکنوانسیون مذکور

ماده 1

- موارد شمول کنوانسیون

1 - مفاد این کنوانسیون به مسئولیت راه‌آهن در قبال خسارات وارده به مسافرین در نتیجه سانحه‌ای که در سرزمین یک دولت طرف این کنوانسیون‌اتفاق بیفتد- ناظر خواهد بود. از لحاظ این کنوانسیون «‌مسافرین» عبارتند از:

‌الف - مسافرینی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (c.1.v) مورخ 25 فوریه 1961‌انجام میگیرد.

ب - همراهان محمولاتی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل کالا بوسیله راه‌آهن ((C.I.M مورخ 25 فوریه 1961‌صورت میگیرد.

2 - هر دولت متعاهد میتواند در موقع امضاء یا هنگام تسلیم سند تصویب یا الحاق خود باین کنوانسیون اعلام نماید این حق را برای خود محفوظ‌ میدارد که مقررات کنوانسیون حاضر را نسبت به مسافرین حادثه‌دیده در سرزمین خود که تبعه دولت مزبور بوده یا بطور معمول در سرزمین آن دولت‌اقامت دارند - بموقع اجراء در نیاورد.

ماده 2

- حدود مسئولیت

1 - راه‌آهن در قبال خسارات ناشی از فوت - جرح یا هر نوع صدمه به سلامت جسمی و روحی یک مسافر که در نتیجه سانحه‌ای از عملیات‌بهره‌برداری راه‌آهن و در طول مدتی که مسافر در داخل ترن بوده یا موقع سوار یا پیاده شدن از آن برایش حادث شده باشد - مسئول خواهد بود.

‌راه‌آهن همچنین مسئول آسیب‌دیدگی یا فقدان کلی یا جزئی است که باشیاء مسافر سانحه‌دیده وارد میشود - اعم از اینکه مسافر این اشیاء را با خود‌داشته باشد یا مانند بسته‌های دستی و حیوانات بهمراه خود حمل نماید.

2 - در صورتیکه موجبات بروز سانحه یا عملیات بهره‌برداری بی‌ارتباط بوده و راه‌آهن با وجود مراقبتهای لازمه امکان جلوگیری از آنها و عواقب ناشیه‌را نداشته است - از مسئولیت مبری خواهد بود.

3 - تا حدودی که سانحه در اثر عمل اشتباه‌آمیز یا اهمال مسافر و یا رفتار غیر منطق او با رفتار معمولی مسافرین رخ داده باشد - راه‌آهن جزئاً یا کلاً از‌مسئولیت مبری خواهد بود.

4 - چنانچه سانحه بعلت رفتار شخص ثالث رخ داده و راه‌آهن با وجود مراقبتهای لازم امکان رفع آن و نتایج ناشیه را نداشته است - از مسئولیت‌مبری خواهد بود.

‌چنانچه طبق بند پیشین راه آهن از مسئولیت مبری نگردد - در حدود مقررات این کنوانسیون مسئول میباشد لیکن حق تعقیب شخص ثالث برای‌راه‌آهن محفوظ خواهد بود.

5 - این کنوانسیون نسبت به مسئولیت راه‌آهن در مواردیکه در بند 1 پیش‌بینی نشده مؤثر نخواهد بود.

6 - از لحاظ این کنوانسیون راه‌آهن مسئول عبارتست از راه‌آهنی که طبق فهرست خطوط پیش‌بینی شده در ماده 59 (C.I.V) بهره‌برداری از خطی را‌که سانحه روی آن ایجاد شده - بعهده دارد. چنانچه طبق فهرست مزبور دو راه‌آهن مشترکاً خط مورد نظر را بهره‌برداری مینماید - در این صورت هر‌دو مسئول خواهند بود.

ماده 3

- غرامات در صورت فوت مسافر.

1 - در صورت فوت مسافر غرامات عبارت خواهد بود از:

‌الف - هزینه‌های لازم پس از مرگ بخصوص مخارج حمل جنازه - دفن - یا سوزاندن.

ب - اگر مرگ مسافر بلافاصله اتفاق نیفتاده باشد غرامات طبق ماده 4 تعیین میشود.

2 - و به افرادی که قانوناً از لحاظ نفقه تحت تکفل مسافر بوده و یا میبایستی در آینده بوده باشند و در نتیجه فوت مسافر از پشتیبانی وی محروم شوند‌باید غرامات لازم پرداخت شود - در صورتیکه افراد مزبور تحت تکفل مسافر باشند ولی مسافر در این مورد الزام قانونی نداشته باشد غرامات تابع‌قوانین ملی خواهد بود.

ماده 4

- غرامات در صورت صدمه مسافر:

‌در صورتیکه مسافر آسیب‌دیده یا بسلامت جسمی و روحی او صدمه وارد شود غرامات عبارت خواهد بود از:

‌الف - هزینه‌های لازم مخصوصاً مخارج مداوا و حمل و نقل.

ب - جبران زیان وارده بعلت ازکارافتادگی یا جزئی مسافر یا در نتیجه افزایش احتیاجات مربوط به او که در جریان آسیب‌دیدگی حاصل شده است. ‌

ماده 5

- جبران سایر زیانها:

اینکه راه‌آهن در قبال زیانهای وارده بجز آنچه که در مواد 3 و 4 پیش‌بینی شده بخصوص در مورد زیانهای روحی و‌جسمی و صدمه به زیبائی باید غرامتی پرداخت نماید یا خیر و در صورت مثبت میزان غرامتی که باید پرداخت شود توسط قوانین ملی تعیین خواهد‌شد.

ماده 6

- نوع و حدود غرامات در صورت مرگ یا زخمی شدن مسافر.

1 - غرامات پیش‌بینی شده در بند 1 ماده 3 و بند ب ماده 4 باید بصورت یکجا پرداخت شود لیکن چنانچه قوانین ملی برقراری مستمری را مجاز بداند‌ممکن است در صورت درخواست مسافر مصدوم یا شخص ذیحق که در بند 2 ماده 3 تعیین شده این غرامت بشکل مستمری پرداخت شود.

2 - میزان غرامتی که باید طبق مفاد بند 1 پرداخت شود بموجب قوانین ملی تعیین خواهد شد. لیکن چنانچه در قوانین ملی حداکثر میزان غرامت‌کمتر از 200000 فرانک سوئیس تعیین شده باشد بر طبق کنوانسیون حاضر میزان این غرامت برای هر مسافر مبلغ 200000 فرانک بطور یکجا یا بصورت مستمری سالیانه متناسب با مبلغ مزبور خواهد بود.

ماده 7

- حدود غرامت در صورت آسیب‌دیدگی یا گم شدن اشیاء.

‌هرگاه بموجب مقررات این کنوانسیون - راه‌آهن مسئول غرامت در قبال آسیب‌دیدگی یا از بین رفتن کلی یا جزئی اشیائی که مسافر سانحه‌دیده با خود‌داشته یا مانند بسته‌های دستی و حیوانات - بهمراه خود حمل مینموده باشد - میتوان برای هر مسافر تا مبلغ 2000 فرانک برای جبران - خسارت‌ مطالبه نمود.

ماده 8

- میزان غرامت در صورت تقلب یا خطای فاحش.

‌مقررات مواد 6 و 7 این کنوانسیون با مفاد قوانین ملی در خصوص تعیین میزان مشخصی برای غرامت در مواردیکه خسارت در نتیجه تقلب یا خطای‌فاحش راه‌آهن ایجاد شده باشد - قابل اجرا نیست.

ماده 9

- بهره و استرداد غرامت.

1 - شخص ذیحق میتواند بهره غرامت را بمأخذ 5 درصد در سال مطالبه نماید.

‌میزان این بهره از تاریخ درخواست رسمی در صورتیکه چنین درخواستی نشده باشد از تاریخ مراجعه به دادگستری محاسبه خواهد شد ولیکن در مورد‌غرامات قابل پرداخت تحت مواد 3 و 4 - تاریخ محاسبه بهره از روزی شروع میشود که اقدامات مربوط به تعیین مبلغ آغاز شده باشد البته اگر این روز‌ بعد از تاریخ درخواست مطالبه خسارات یا مراجعه به دادگستری باشد.

2 - هر غرامتی که بنا حق دریافت شده باشد مسترد شود. ‌

ماده 10

- منع تجدید مسئولیت.

‌هر گونه شرایط و مقررات مربوط به حمل و نقل یا موافقتنامه‌های خاص منعقده بین راه‌آهن و مسافر که قبلاً راه‌آهن را کلاً یا جزئاً از مسئولیت طبق‌مقررات این کنوانسیون معاف میدارد یا در نتیجه آنها وظیفه اقامه دلیل که بعهده راه‌آهن بوده بعهده مسافر گذارده شده یا حدود پائین‌تری نسبت به‌حدودی که در بند 2 ماده 6 و 7 تعیین شده - پیش‌بینی نماید و بدون اعتبار و باطل خواهد بود. لیکن این بطلان موجب بی‌اعتباری قرارداد حمل و نقل‌که تابع مقررات (C.I.V) و این کنوانسیون باقی میماند نخواهد شد.

ماده 11

- مسئولیت راه‌آهن در قبال اعمال کارکنان خود.

‌راه‌آهن در قبال اعمال کارکنان تحت استخدام خود و اشخاص دیگری که آنها را برای انجام امور حمل و نقل که مسئولیت آنرا بعهده دارد اجیر نموده‌مسئول خواهد بود.

‌لیکن چنانچه کارکنان راه‌آهن خدماتی را که راه‌آهن بهیچوجه موظف بانجام آن نیست طبق درخواست مسافرین برای آنان انجام دهند - این خدمات‌خصوصی و مربوط بمسافر تلقی خواهد شد.

ماده 12

- اقامه دعاوی پیش‌بینی نشده در این کنوانسیون.

‌در مورد مسئولیت‌های پیش‌بینی نشده در بند 1 ماده 2 هیچگونه دعوی علیه راه‌آهن اقامه نخواهد شد مگر جهت تحت شرایط و حدود مقرر در این‌کنوانسیون. ‌

در مورد دعاوی اقامه شده علیه اشخاصی که راه‌آهن طبق ماده 11 در قبال آنان مسئول میباشد نیز بهمین نحو عمل خواهد شد.

ماده 13

- دعاوی 1 - ادعای غرامت بر طبق مقررات این کنوانسیون اجباری نیست. این دعاوی را ممکن است بیکی از راه ‌آهنهای مشروحه زیر‌تسلیم نمود. مشروط بر اینکه مقر آن در سرزمین یکی از دول طرف این کنوانسیون واقع باشد.

‌الف - راه‌آهن مسئول - چنانچه طبق بند 6 ماده 2 دو راه‌آهن مسئول باشند علیه یکی از آن دو.

ب - راه‌آهن مبدأ.

ج - راه‌آهن مقصد.

‌د - راه‌آهن محل سکونت یا اقامتگاه معمولی مسافر.

2 - مطالبات بصورت کتبی خواهد بود. اسنادی که ضمیمه کردن آنها به دادخواست بنظر شخص ذیحق مفید میباشد بصورت اصل یا کپی و در‌صورت تقاضای راه‌آهن بشکل رونوشت مصدق تهیه و الصاق خواهد شد.

ماده 14

- راه‌آهنی که بر علیه آن ممکن است اقامه دعوی شود.

‌اقامه دعوی مربوط به غرامات تحت این کنوانسیون فقط بر علیه راه‌آهن مسئول بعمل خواهد آمد. در موارد بهره‌برداری مشترک توسط دو راه‌آهن‌مدعی حق دارد بر علیه یکی از آن دو اقامه دعوی نماید. این حق انتخاب پس از اقامه دعوی بر علیه یکی از دو راه‌آهن منتفی خواهد شد.

ماده 15

- صلاحیت.

‌تعقیب قضائی تحت این کنوانسیون فقط در دادگاه صلاحیتدار دولتی که سانحه در سرزمین آن برای مسافر حادث شده انجام میگیرد مگر اینکه بر طبق‌موافقتنامه‌های منعقده بین دولتها یا در اسناد مربوط به واگذاری امتیاز بنحو دیگری پیش‌بینی شده باشد.

ماده 16

- سلب حق تعقیب.

1 - چنانچه ذیحق در ظرف مدت سه ماه از تاریخ اطلاع بر وقوع خسارت به یک مسافر مراتب را به یکی از راه‌آهن‌هائی که بر طبق ماده 13 میتوان‌دعاوی را بدانها تسلیم نمود اعلام ننماید - حق تعقیب از او سلب خواهد شد. موقعی که مدعی شفاهاً وقوع حادثه را اعلام نماید - تأییدیه کتبی این‌اعلام شفاهی باید توسط راه‌آهن مربوطه بنامبرده تسلیم شود.

2 - معهذا حق تعقیب در موارد زیر از بین نمیرود.

‌الف - چنانچه مدعی در ظرف مدت پیش‌بینی شده در بند 1 - دادخواست خود را به یکی از راه‌آهنهای مذکور در بند 1 ماده 13 تسلیم نموده باشد.

ب - چنانچه شخص ذیحق ثابت نماید سانحه در نتیجه خطا یا غفلت راه‌آهن روی داده است.

ج - چنانچه عدم اعلام وقوع سانحه اعلام آن پس از مهلت مقرر در نتیجه مقتضیاتی باشد که شخص ذینفع در قبال آن مسئول نبوده است.

‌د - چنانچه در مهلت مقرر در بند 1 - راه‌آهن مسئول یا طبق بند 6 ماده 2 یکی از دو راه‌آهن مسئول وقوع سانحه برای مسافر بطریق دیگری اطلاع‌حاصل نموده باشند.

ماده 17

- مرور زمان.

‌مبادرت باقدامات جهت اخذ غرامت بر اساس این کنوانسیون در موارد زیر مشمول مرور زمان میگردد.

الف - در مورد مسافر مصدوم - سه سال بعد از فردای روز حادثه.

ب - برای سایر اشخاص ذیحق - سه سال بعد از فردای روز مرگ مسافر یا پنج سال بعد فردای روز حادثه - هر یک از زودتر باشد.

2 - در مواردیکه بر طبق ماده 13 بر علیه راه‌آهن اقامه دعوی شده باشد - سه مهلت مرور زمان پیش‌بینی شده در بند 1 - تا روزی که راه‌آهن دعوی‌مربوطه را کتباً رد نموده و مدارک پیوست به آنرا اعاده نماید - بحال تعلیق در خواهد آمد. در صورتیکه دعاوی بطور قسمتی مورد قبول راه‌آهن باشد مدت‌مرور زمان مجدداً برای بقیه دعاوی مورد اختلاف ادامه خواهد یافت. اثبات دریافت دعاوی یا جواب آن با استرداد مدارک بعهده خواهان میباشد.

3 - دعاوی که مشمول مرور زمان شده‌اند. بهیچوجه حتی بعنوان دادخواست متقابل و یا استثنائی قابل رسیدگی نخواهد بود.

4 - با رعایت مقررات مذکور در فوق اقدامات مربوطه به مرور زمان بر طبق قوانین ملی انجام خواهد شد.

ماده 18

- قوانین ملی.

1 - نسبت بمواردی که در این کنوانسیون پیش‌بینی نشده - قوانین ملی حکمفرما خواهد بود.

2 - از لحاظ این کنوانسیون «‌قوانین ملی» عبارتست از قوانین دولتی که سانحه در سرزمین آن برای مسافر روی داده از جمله مقررات مربوط بتعارض قوانین. ‌

ماده 19

- قواعد کلی دادرسی.

‌در کلیه اختلافات حاصله در اثر اجرای این کنوانسیون – آئین دادرسی قابل اتخاذ آئین دادرسی دادگاه ذیصلاحیت است جز در مواردیکه مقررات‌ مغایری در این کنوانسیون پیش‌بینی شده باشد. ‌

ماده 20

- اجرای احکام - وجه‌الضمان

1 - احکامی که طبق مقررات این کنوانسیون - با حضور طرفین یا غیاباً بوسیله محکمه صالحه صادر شده طبق قانون مورد استناد این محکمه‌لازم‌الاجراء میگردند و در سرزمین هر یک از دول دیگر طرف کنوانسیون نیز بمحض انجام تشریفات لازم در کشور مزبور لازم‌الاجراء خواهند شد.‌تجدید نظر در ماهیت امر جایز نیست. مقررات مذکور در فوق شامل احکامی که فقط موقتاً قابل اجراء میباشد و همچنین احکام محکومیت به پرداخت‌ضرر و زیان که بعلت رد تقاضای مدعی علاوه بر هزینه‌ها بر علیه او صادر میگردد - قابل اجراء نخواهد بود. ‌توافقهای منعقده بین طرفین در نزد محاکم صالحه بمنظور خاتمه دادن بیک اختلاف که در مورد آنها صورت مجلس قانونی تنظیم شده باشد دارای‌ارزشی همانند احکام قضائی خواهند بود.

2 - برای تضمین پرداخت هزینه‌های دادرسی مربوط به اقدامات قضائی که بر طبق مقررات این کنوانسیون انجام میشود - نمیتوان وجه‌الضمان‌مطالبه نمود.

ماده 21

- واحد پولی.

‌مبالغ تعیین شده به فرانک در این کنوانسیون با فرانک طلا بوزن 10.31 گرم و به عیار 900/0 تعیین شده است. ‌

ماده 22

- حمل و نقل‌های مختلط.

1 - با در نظر گرفتن مقررات بند 2 این ماده - کنوانسیون حاضر در قبال خسارات وارده هنگام حمل و نقل در راههای اتومبیل رو یا خطوط کشتیرانی‌مندرج در فهرست خطوط پیش‌بینی شده در ماده 59 (C.I.V) قابل اجرا نمیباشد.

2 - معهذا وقتی که وسائط نقلیه ویژه راه‌آهن توسط کشتی‌های مخصوص حمل بار حمل میشوند مقررات این کنوانسیون در قبال خسارات مذکور ‌در بند 1 ماده 2 که در اثر سانحه‌ای ناشی از بهره‌برداری راه‌آهن و هنگام اقامت مسافر در وسائط نقلیه مذکور یا هنگام سوار یا پیاده شدن از آنها رخ داده‌باشد - قابل اجراء خواهد بود.

‌از لحاظ اجرای مفاد این بند - منظور از دولتی که در سرزمین آن حادثه روی داده دولتی است که پرچم آن به روی کشتی مخصوص حمل بار افراشته‌است.

3 - وقتی که بنا بمقتضیات استثنائی راه‌آهن مجبور شود موقتاً بهره‌برداری از وسائط خود را متوقف و حمل و نقل مسافرین را با وسائط نقلیه دیگر‌مستقیماً یا با واسطه انجام دهد - در اینصورت طبق قوانین مربوط بآن وسائط نقلیه مسئول خواهد بود. معهذا مقررات مواد 13 تا 17 - و بند 2 ماده18 و مواد 19 و 20 این کنوانسیون کماکان قابل اجرا خواهد بود.

ماده 23

- مسئولیت در صورت وقوع حوادث ناشی از نیروی هسته‌ای:

‌بر طبق این کنوانسیون راه‌آهن در قبال خسارات ناشی از حوادث مربوط به انفجارات هسته‌ای مسئولیتی نخواهد داشت بلکه بر طبق مقررات‌مخصوصی لازم‌الاجرا در سرزمین یک دولت متعاهد ناظر به تعیین مسئولیت در مورد انرژی هسته‌ای شخصی که از تأسیسات هسته‌ای استفاده میکند‌یا شخص دیگری که جانشین او است - مسئول خسارت میباشد.

ماده 24

– امضاء:

‌این کنوانسیون تا تاریخ اول ژوئیه 1966 جهت امضاء دولتهائی که برای حضور در کنفرانس منعقده در برن از تاریخ 21 تا 26 فوریه 1669 دعوت‌شده‌اند مفتوح خواهد بود.

ماده 25

- تصویب و لازم‌الاجراء شدن.

‌این کنوانسیون بتصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن در اسرع وقت ممکنه نزد دولت سویس سپرده خواهد شد.

‌هنگامیکه پانزده دولت کنوانسیون را تصویب نمودند - دولت سویس در مورد تاریخ لازم‌الاجرا شدن آن با دول ذینفع تماس خواهد گرفت. ‌

ماده 26

- الحاق:

‌اگر یکی از دول طرف کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن C.I.V)) مورخ 25 فوریه 1961 - کنوانسیون حاضر را امضاء‌ننموده لیکن مایل بالحاق بدان باشد - دولت مزبور باید موضوع را باطلاع دولت سویس برساند و دولت سویس نیز دول طرف کنوانسیون را از‌جریان مطلع خواهد نمود.

‌هر الحاق یک ماه پس از آنکه دولت سویس سایر دول طرف را از تقاضای الحاق مطلع نمود - اعتبار خواهد یافت.

ماده 27

- مدت اعتبار و تجدید نظر کنوانسیون:

‌مدت اعتبار این کنوانسیون همانند کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) 25 فوریه 1961 خواهد بود که میتوان آنرا بر طبق روش پیش‌بینی شده در بند 1 ماده 68 کنوانسیون مورد تجدید نظر قرار داده و یا در موقع خود بصورت جزئی از کنوانسیون مزبور در آورد.

ماده 28

- متون کنوانسیون - ترجمه‌های رسمی: ‌

این کنوانسیون بر طبق عرف سیاسی معمول بزبان فرانسه تنظیم و امضاء شده است.

‌علاوه بر متن فرانسه - متون انگلیسی و آلمانی و ایتالیائی کنوانسیون که ترجمه رسمی آن میباشد بآن ضمیمه شده است.

‌در صورت اختلاف متن فرانسه معتبر خواهد بود.

‌بنا بمراتب نمایندگان تام‌الاختیار ذیل با در دست داشتن اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود این کنوانسیون را امضاء نمودند.

‌این کنوانسیون در تاریخ بیست و ششم فوریه یکهزار و نه صد و شصت و شش در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که نسخه اصلی در بایگانی‌فدرال سویس ضبط خواهد شد و نسخ مصدق آن جهت هر یک از دول طرف ارسال خواهد شد.

‌اطریش - هلند - چکسلواکی

بلژیک - دانمارک – تونس

بلغارستان - اسپانیا - ترکیه

ایتالیا - فنلاند - یوگسلاوی

لبنان - فرانسه - لهستان

‌لیختنشتاین - یونان - پرتغال

لوکزامبورگ - مجارستان - رومانی

مغرب - عراق - انگلستان

نروژ - سوئد - سوئیس

سوریه. ‌

پروتکل الف

‌تنظیم شده توسط کنفرانس فوق‌العاده که بمنظور تعیین اعضاء کمیته اداری دفتر مرکزی حمل و نقل بین‌المللی بوسیله راه‌آهن و تصویب یک‌کنوانسیون (‌راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین) الحاقی به کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه‌آهن(C.I.V) مورخ 25 فوریه 1961 تشکیل گردیده.

‌طی کنفرانس فوق‌العاده متشکله در برن از 21 تا 26 فوریه 1966 بمنظور تعیین اعضای کمیته اداری دفتر مرکزی حمل و نقل بین‌المللی بوسیله ‌راه‌آهن و تصویب یک کنوانسیون (‌راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین) الحاقی به کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه ‌بوسیله راه‌آهن (C.I.V) مورخ 25 فوریه 1961.

‌نمایندگان تام‌الاختیار امضاء‌کننده زیر: در موارد زیر توافق نموده‌اند:

‌با توجه به بسط اخیر دامنه اجرائی کنوانسیونهای بین‌المللی به دول آفریقای شمالی و خاور نزدیک و خاورمیانه - چون محدود کردن تعداد اعضاء‌کمیته مدیریت به نه (9) نفر - بطوریکه در کنوانسیونها پیش‌بینی شده - از نظر تقسیم جغرافیائی عادلانه بنظر نمیرسد: تصمیم گرفته شده است:

‌که مفاد حرف (‌الف) بند 2 ماده 1 مربوط به ضمیمه (C.I.M) V و ضمیمه (C.I.V)II به ترتیب زیر اصلاح و تعداد اعضاء کمیته مدیریت به یازده نفر‌افزایش داده شود:

«2 - الف - کمیته مدیریت در برن منعقد میشود و از یازده عضو منتخب از بین دولتهای متعاهد تشکیل میگردد:»

‌این پروتکل مکمل کنوانسیونهای C.I.M ‌وC.I.V مورخ 25 فوریه 1961 بوده و تا تاریخ اول ژوئیه 1966 جهت امضاء مفتوح خواهد ماند.

‌این پروتکل بطور موقت از تاریخ اول مارس 1966 بمورد اجرا در خواهد آمد. درباره تصویب و لازم‌الاجراء شدن قطعی آن - مقررات ماده 66 - بند2 ماده 69 C.I.M - ماده 65 و بند 2 ماده 68 C.I.V حسب مورد قابل اجراء خواهد بود.

‌بنا بمراتب نمایندگان تام‌الاختیار زیر با در دست داشتن اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود - این پروتکل را امضاء نمودند.

‌این پروتکل در تاریخ بیست و ششم فوریه یکهزار و نهصد و شصت و شش و در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که این نسخه در بایگانی‌کنفدراسیون سویس تودیع شده و رونوشتهای معتبر آن برای هر یک از طرفهای متعاهد فرستاده خواهد شد.

‌دولتهای :

‌اطریش - مجارستان - هلند

بلژیک - عراق - لهستان

بلغارستان - ایتالیا - پرتغال

دانمارک - لبنان - رومانی

اسپانیا- لیختنشتاین -‌بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی

فنلاند - لوکزامبورگ - سوئد

فرانسه - مغرب – سویس

یونان - نروژ - سوریه

چکسلواکی - تونس - ترکیه -‌یوگسلاوی

پروتکل ب ‌

تنظیم شده توسط کنفرانس فوق‌العاده منعقده بمنظور تعیین اعضاء کمیته مدیریت دفتر مرکزی حمل و نقل بین‌المللی بوسیله راه‌آهن و تصویب یک‌کنوانسیون الحاقی راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین به کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه‌آهن (CIV)‌مورخ 25 فوریه 1961 طی کنفرانس فوق‌العاده منعقده در برن از 21 تا 26 فوریه 1966 بمنظور تعیین اعضاء کمیته مدیریت دفتر مرکزی حل و نقل‌بین‌المللی بوسیله راه‌آهن و تصویب یک کنوانسیون الحاقی راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین به کنوانسیون بین‌المللی حمل و‌نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 25 فوریه 1961. ‌

نمایندگان تام‌الاختیار امضاء‌کننده زیر:

در موارد زیر توافق نمودند:

1 - با توجه به اینکه کنوانسیون مربوط به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین یک کنوانسیون الحاقی به کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل‌مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن مورخ 25 فوریه 1961 میباشد. ‌تصمیم گرفته شده است: ‌

دولت‌هائیکه کنوانسیونهای مورخ 25 اکتبر 1952 و مورخ 25 فوریه 1961 را امضاء نکرده‌اند، یا بخش‌هائی از سرزمینهای چنین دولتهائیکه‌ کنوانسیونهای 25 فوریه 1961 نسبت به خطوط راه‌آهن آنها لازم‌الاجراء است میتوانند بر اساس مقررات قسمت 1 پروتکل الحاقی به کنوانسیونهای‌بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا بوسیله راه‌آهن (CIM) و مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) که در تاریخ 25 فوریه 1961 در برن امضاء شده‌اند جزء دول طرف کنوانسیون راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین الحاقی به (CIV) در آیند.

2 - این پروتکل که مکمل کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 - مربوط به مسئولیت راه ‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین میباشد تا تاریخ اول‌ژوئیه 1966 برای امضاء مفتوح خواهد ماند. ‌

این پروتکل بایستی به تصویب برسد .

دولتهائیکه این پروتکل را قبل از این تاریخ امضاء نکرده باشند و دولتهای طرف کنوانسیون الحاقی مذکور در‌فوق در اجرای ماده 26 آن میتوانند با دادن اعلام کتبی به پروتکل ملحق گردند.

‌اسناد تصویب یا اعلامیه‌های الحاق نزد دولت سویس سپرده خواهد شد. ‌

این پروتکل شش ماه قبل از تاریخ تعیین شده برای لازم‌الاجراء شدن کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 - لازم‌الاجراء خواهد شد.

‌بنا بمراتب، نمایندگان تام‌الاختیار زیر با در دست داشتن اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود - این پروتکل را امضاء نمودند.

‌این پروتکل در تاریخ بیست و ششم فوریه یکهزار و نهصد و شصت و شش در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که این نسخه در بایگانی‌کنفدراسیون سویس تودیع گردیده و رونوشتهای معتبر آن جهت هر یک از دول طرف ارسال خواهد شد.

‌اطریش - رومانی - مغرب

بلژیک - بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی - نروژ

بلغارستان - سوئد - هلند

چکسلواکی - سویس - دانمارک

تونس -‌سوریه – اسپانیا

ترکیه - ایتالیا - فنلاند

یوگسلاوی - لبنان - فرانسه

لهستان - لیختنشتاین - یونان

پرتغال - لوکزامبورگ - مجارستان

عراق

پروتکل شماره 2

‌تنظیم شده توسط کنفرانس دیپلماتیک منعقده بمنظور لازم‌الاجراء نمودن کنوانسیونهای بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا بوسیله راه‌آهن (CIM)‌و حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 7 فوریه 1970 در مورد تمدید مدت اعتبار کنوانسیون الحاقی به (CIV) مورخ1961 راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین که در تاریخ 26 فوریه 1966 امضاء شده و در تاریخ اول ژانویه 1973 بمورد اجرا در‌آمده است. ‌

طی کنفرانس دیپلماتیک منعقده در برن از 5 تا 9 نوامبر 1973 بمنظور لازم‌الاجرا نمودن کنوانسیون‌های بین‌المللی مربوط به حمل و نقل کالا بوسیله‌راه‌آهن (CIM)‌حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 7 فوریه 1970 نمایندگان تام‌الاختیار امضاء‌کننده زیر از طرف دول طرف‌کنوانسیون مورخ 26 فوریه 1966 راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین الحاقی به کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV)‌مورخ 25 فوریه 1961 پس از مبادله اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود نسبت بموارد زیر توافق نمودند.

‌با توجه باینکه:

صرفاً بدلائل صحیح بودن فرم، در ماده 27 کنوانسیون الحاقی به کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن‌مورخ 25 فوریه 1961 راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین که در تاریخ 26 فوریه 1966 امضاء شده و از تاریخ اول ژانویه 1973‌بمورد اجراء در آمده است - پیش‌بینی گردیده که مدت اعتبار آن مانند (CIV) مورخ 1961 خواهد بود و کنوانسیون الحاقی مذکور هنگام تشکیل‌هفتمین کنفرانس تجدید نظر هنوز لازم‌الاجراء نگردیده بود و لذا طی کنفرانس مزبور امکان تجدید نظر در آن و یا ادغام آن در (CIV) مورخ 1970 نبوده.

‌و با اذعان به اینکه

کنوانسیون الحاقی مذکور باید حتی بعد از لغو کنوانسیون (CIV)‌مورخ 1961 و بمورد اجرا در آمدن کنوانسیون 1970 کماکان‌لازم‌الاجراء باشد و تمدید مدت اعتبار کنوانسیون الحاقی - با اختیارات تعویض شده به دفتر مرکزی برای مطالعه امکان ادغام متون (CIV). در‌کنوانسیون الحاقی بدان - بمنظور ایجاد مقررات کامل و متحدالشکل بمنظور حمل و نقل مسافرین بوسیله راه‌آهن - که مشابه با مقررات مربوط به‌سایر طرق حمل و نقل باشد مغایرتی ندارد.

‌تصمیم گرفته شده است :

که مدت اعتبار کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 تمدید گردیده و در نتیجه اصلاحات زیر در متن آن بعمل آید:

1 - عنوان آن بترتیب زیر اصلاح میشود:

« کنوانسیون راجع به مسئولیت راه‌آهن در قبال فوت و جرح مسافرین الحاقی به کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV)‌مورخ 7 فوریه 1970»

2 - بند دوم مقدمه به ترتیب زیر اصلاح میشود:

«‌تصمیم گرفتند کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 7 فوریه 1970 را با یک کنوانسیون الحاقی تکمیل نمایند.»

3 - در بند 1 و ماده 1 قسمتهای (‌الف) و (ب) به ترتیب زیر اصلاح میشود:

« (‌الف) - مسافرینی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 7 فوریه 1970‌انجام میگیرد.»

« (ب) - همراهان محمولاتی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل کالا بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 7 فوریه 1970- صورت میگیرد.»

4 - بند 6 ماده 2 به ترتیب زیر اصلاح میشود:

« بند 6 - از لحاظ این کنوانسیون راه‌آهن مسئول راه‌آهنی است که طبق فهرست خطوط (CIV) بهره‌برداری از خطی را که سانحه روی آن وقوع یافته بعهده دارد. چنانچه طبق فهرست مزبور دو راه‌آهن مشترکاً خط مورد نظر را بهره‌برداری مینمایند - در اینصورت هر دو مسئول خواهند بود.»

5 - در بند 1 ماده 20 عبارت اول، بترتیب زیر اصلاح میشود:

«1 - موقعیکه احکام صادره طبق مقررات این کنوانسیون - با حضور طرفین یا غیاباً بوسیله محکمه صالحه - طبق قانون مورد استناد این محکمه‌لازم‌الاجراء میگردند - در سرزمین هر یک از دول دیگر طرف کنوانسیون نیز بمحض انجام تشریفات مربوطه لازم‌الاجرا خواهد شد. تجدید نظر در‌ماهیت امر جایز نیست.

6 - بند 1 ماده 22 به ترتیب زیر اصلاح میشود.

1 - با در نظر گرفتن مقررات بند 2 این ماده - کنوانسیون حاضر در قبال خسارات وارده هنگام حمل و نقل در راههای اتومبیل رو یا قابل کشتیرانی‌مندرج در فهرست خطوط (CIV) قابل اجراء نمیباشد.

7 - بند 1 ماده 26، به ترتیب زیر اصلاح میشود:

«‌اگر یکی از دول طرف کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 7 فوریه 1970 کنوانسیون حاضر را امضاء ننموده ‌لیکن مایل بالحاق بدان باشد - دولت مزبور باید موضوع را باطلاع دولت سویس برساند که دولت سویس نیز دول طرف کنوانسیون را از جریان‌مطلع خواهد نمود.»

8 - ماده 27 - به ترتیب زیر اصلاح میشود:

‌«مدت اعتبار این کنوانسیون همانند کنوانسیون بین‌المللی حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن (CIV) مورخ 7 فوریه 1970 خواهد بود که‌میتوان آنرا بر طبق روش پیش‌بینی شده در کنوانسیون مزبور مورد تجدید نظر قرار داده و یا در موقع خود در آن ادغام نمود.

9 - بند دوم ماده 28 به ترتیب زیر اصلاح میشود. ‌

«علاوه بر متن فرانسه - متون انگلیسی و آلمانی و ایتالیائی و عربی کنوانسیون که ارزش ترجمه رسمی را دارند تنظیم خواهد شد.»

‌این پروتکل تا تاریخ 31 ژانویه 1974 برای امضاء مفتوح خواهد بود. ‌

دولت‌هائی که این پروتکل را قبل از این تاریخ امضاء نکرده باشند دولی که قبل از لازم‌الاجراء شدن کنوانسیون (CIV) مورخ 7 فوریه 1970 جزو دول‌طرف کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 طبق ماده 26 آن گردیده باشند - میتوانند با دادن اعلامیه کتبی بدولت سویس باین پروتکل ملحق‌گردند دولت سویس مراتب را باطلاع دول طرف کنوانسیون الحاقی خواهد رسانید.

‌این پروتکل همزمان با لازم‌الاجراء شدن کنوانسیون بین‌المللی (CIV) مورخ 7 فوریه 1970 بمورد اجرا در خواهد آمد.

‌بنا بمراتب نمایندگان تام‌الاختیار زیر این پروتکل را تنظیم و امضاء نموده‌اند.

‌این پروتکل در تاریخ نهم نوامبر هزار و نهصد و هفتاد و سه در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که این نسخه در بایگانی کنفدراسیون سویس‌تودیع شده و رونوشت‌های معتبر آن برای هر یک از دول طرف فرستاده خواهد شد.

‌الجزایر- امضاء –عراق- امضاء –پرتغال - امضاء

‌آلمان غربی - امضاء- ایران – امضاء- آلمان شرقی- امضاء

‌اطریش - امضاء - ایرلند – امضاء- رومانی - امضاء

‌بلژیک - امضاء - ایتالیا - امضاء - بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی - امضاء

‌بلغارستان - امضاء - لبنان – امضاء- سوئد - امضاء

‌دانمارک - امضاء - لیختنشتاین - امضاء - سویس - امضاء

‌اسپانیا - امضاء - لوکزامبورگ - امضاء- سوریه - امضاء

‌فنلاند - امضاء - مغرب - امضاء - چکسلواکی - امضاء

‌فرانسه - امضاء - نروژ - امضاء - تونس - امضاء

‌یونان - امضاء - هلند - امضاء - ترکیه - امضاء

‌مجارستان - امضاء - لهستان - امضاء - یوگسلاوی - امضاء

‌این متن رونوشت گواهی شده و برابر با نسخه اصلی آن که در بایگانی فدرال سویس تودیع گردیده - میباشد . برن 15 مارس 1974 ‌

از طرف وزارت امور خارجه فدرال سویس

بوهر

رئیس قسمت معاهدات بین‌المللی

‌کنوانسیون فوق مشتمل بر یک مقدمه و بیست و هشت ماده و پروتکلهای الف و ب و پروتکل ماده منضم بقانون کنوانسیون تکمیلی کنوانسیون‌حمل و نقل مسافر و توشه بوسیله راه‌آهن و اجازه الحاق دولت شاهنشاهی ایران بکنوانسیون مذکور میباشد.

‌نایب رئیس مجلس شورای ملی - دکتر جواد سعید