مقدمه
قانون مربوط به موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و آژانس بینالمللی انرژی اتمی و پروتکل تعلیقی موافقت نامه سهجانبه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ممالک متحده آمریکا و آژانس بینالمللی انرژی اتمی
نظر باینکه ایران عضو پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (که ذیلا پیمان نامیده میشود) میباشد که در تاریخ اول ژوئیه 1968 در لندن - مسکوو واشنگتن برای امضاء مفتوح و از تاریخ 5 مارس 1970 لازمالاجراء گردید.
نظر باینکه بند اول ماده 3 پیمان مذکور بقرار زیر است:
هر دولت فاقد سلاحهای هستهای که طرف پیمان میباشد متعهد میگردد که تا اقدامات حفاظتی را طبق موافقتنامهای که با آژانس انرژی اتمی بر مبنای اساسنامه آژانس و سیستم حفاظتی آن مورد مذاکره قرار داده و منعقد خواهد نمود صرفاً بمنظور تحقق انجام تعهدات خود تحت پیمان مذکور برایجلوگیری از انحراف استفاده از انرژی اتمی در راه مقاصد صلحآمیز و سوق آن بسوی سلاحهای هستهای و سایر وسایل انفجار هستهای اجراء نماید.
اقدامات حفاظتی لازم طبق این ماده با توجه بمنبع یا مواد قابل انفجار هستهای در مرحله تولید - آمادهسازی یا استفاده در هر وسیله هستهای مهم و یا خارج از این گونه وسائل بعمل خواهد آمد.
اقدامات حفاظتی لازم طبق این ماده در مورد کلیه منابع یا مواد قابل انفجار هستهای که در کلیه فعالیتهای صلحآمیز هستهای در داخل سرزمین چنیندولت، تحت قلمرو قضائی آن یا تحت نظارت آن دولت در هر کجا اجراء خواهد گردید.
نظر باینکه آژانس بینالمللی انرژی اتمی (که ذیلا آژانس نامیده میشود) طبق ماده 3 اساسنامه خود مجاز است چنین موافقتنامههائی را منعقد نماید.علیهذا دولت ایران و آژانس بشرح زیر توافق نمودند: