فصل چهارم

قانون ثبت احوال

فصل چهارم (اصلاحی 18ˏ10ˏ1363)

- ثبت وفات

ماده 22

- وفات هر کس اعم از ایرانی یا خارجی و همچنین ولادت طفلی که مرده بدنیا آمده یا بلافاصله پس از ولادت بمیرد باید بمأمور یا‌ نماینده ثبت احوال اعلام شود.

وفات ایرانیان در خارج از کشور بمأموران کنسولی محل اقامت یا بنزدیکترین مأموران کنسولی ایران یا بسازمان ثبت احوال کشور اعلام میشود.

وفات ایرانیان و خارجیان ساکن کشور را مأموران و نمایندگان ثبت احوال و وفات ایرانیان در خارج از کشور را بر حسب محل اعلام، مأموران کنسولی ایران یا مأموران یا نمایندگان ثبت احوال ثبت میکنند، وفات باید در سند ثبت وفات و همچنین در دفتر ثبت کل وقایع در صفحات مربوط به درگذشته و پدر و ‌مادر او و شناسنامه متوفی ثبت و امضاء و مهر گردد.

وفات خارجیان پس از ثبت بشهربانی محل اعلام میشود و یک نسخه گواهی بسازمان ثبت احوال کشور فرستاده خواهد شد که بوزارت امور‌ خارجه ارسال گردد.

تبصره

- گواهی وفات بهر شخصی که درخواست کند تسلیم میگردد:

ماده 23

- در سند ثبت وفات باید اطلاعات زیر قید گردد:

بند 1

- محل، روز، ماه و سال وفات و تاریخ ثبت.

بند 2

- نام و نام خانوادگی و جنس و تاریخ تولد و شغل و شماره شناسنامه و شناسنامه یا پروانه اقامت و تاریخ و محل صدور شناسنامه یا پروانه‌ اقامت درگذشته.

بند 3

- علت وفات در صورتی که مشخص باشد.

بند 4

- نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه پدر و مادر درگذشته.

بند 5

- نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه و محل اقامت و سمت اعلام‌ کننده.

بند 6

- نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه و محل اقامت و شغل گواهان.

بند 7

- نام و نام خانوادگی و امضاء نماینده یا مأمور ثبت احوال و اثر مهر.

بند 8

- شماره و سری برگ مخصوص ثبت وفات.

بند 9

- محل توضیحات.

ماده 24

- واقعه وفات باید طبق تصدیق پزشک و در صورت نبودن پزشک با حضور دو نفر گواه ثبت گردد. ‌

در مورد طفلی که مرده بدنیا آمده یا بلافاصله پس از تولد بمیرد در صورت وجود پزشک در محل، تصدیق پزشک ضروری است و در صورت نبودن‌ پزشک گواهی دو نفر کافی است.

پزشکی که وقوع وفات باو اطلاع داده میشود در هر مورد مکلف بمعاینه جسد و صدور تصدیق یا اظهارنظر میباشد و در صورت امکان تشخیص‌ علت وفات باید تصدیق شود و بهرحال یک نسخه از تصدیق یا اظهارنظر خود را باید بثبت احوال محل در مهلت مقرر ارسال نمایند.

ماده 25

- مهلت اعلام وفات ده روز از تاریخ وقوع یا وقوف بر آن است.

روز وفات و تعطیل رسمی بعد از آخرین روز مهلت به حساب نمی‌ آید و در صورتی که وفات در اثناء سفر رخ دهد مهلت اعلام آن از تاریخ رسیدن به‌ مقصد احتساب خواهد شد.

تبصره

- ترتیب ثبت وقایع ولادت و وفاتی که پس از انقضاء مهلت مقرر اعلام شود در آیین‌ نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.

ماده 26

- اعلام وفات و امضاء سند ثبت وفات به عهده یکی از اشخاص زیر است:

بند 1

- نزدیکترین خویشاوند متوفی که در موقع وفات حاضر بوده است.

بند 2

- متصدی یا صاحب مکانی که وفات در آن رخ داده است یا نماینده او.

بند 3

- هر شخصی که در موقع وفات حاضر بوده است.

بند 4

- مأموران انتظامی یا کدخدا.

تبصره

- متصدیان گورستان یا دفن مکلف به اطلاع وفات به ثبت احوال هستند.

ماده 27

- در صورتی که وفات یا ولادت طی نامه رسمی از طرف مأموران انتظامی یا قضائی و یا سایر مقامات اعلام شود شماره و تاریخ اعلامنامه‌ در سند درج و به منزله امضاء سند خواهد بود.

ماده 28

- در موارد زیر اعلام وفات بعهده مقامات زیر است:

بند 1

ـ در صورتی که وفات در اثر بروز سوانح از قبیل زلزله سیل، طوفان و آتش‌ سوزی واقع شود مقامات انتظامی یا گروههای امدادی حاضر در محل‌ مکلفند واقعه وفات را ضمن ارسال صورت حاوی نام و نام خانوادگی و حتی‌ المقدور شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه و سن متوفی اعلام‌ نمایند.

بند 2

- وفات نظامیانی که در زمان صلح در سربازخانه و یا ضمن مانورهای نظامی یا در زمان جنگ واقع می‌ شود وسیله فرمانده قسمت با تعیین نام و‌ نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه اعلام می‌ گردد.

ماده 29

- در مواردیکه مشخصات متوفی معلوم نشود یا به بعضی از اطلاعاتی که باید در سند قید شود دسترسی نباشد در سند ثبت وفات بجای ‌مشخصات عبارت (‌نامعلوم) نوشته میشود تکمیل مشخصات نامعلوم با هیئت حل اختلاف خواهد بود.

ماده 30

- مدرک ثبت وفات فرضی غائب مفقودالاثر حکم قطعی دادگاه است مدیران دفاتر دادگاههایی که حکم قطعی وفات فرضی غائب مفقودالاثر‌ از آن دادگاه صادر شده مکلفند یک نسخه از رأی صادره را طی نامه رسمی به ثبت احوال محل ارسال دارند.