قانون موافقتنامه تجارت ترجیحی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی

مقدمه

دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی (که از این پس به طور جداگانه «طرف» و به طور مشترک «طرف ها» خوانده خواهند شد؛)

با توجه به «موافقتنامه چهارچوب مشارکت جامع تجاری و اقتصادی» بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی امضا شده در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۸۴ (۲۱ ژوئن ۲۰۰۵) در تهران که در آن انعقاد موافقتنامه تجارت ترجیحی مقرر شده بود که از این پس «موافقتنامه» نامیده می شود؛

با توجه به رابطه دوستی و برادری دیرین خود؛

با امید به این که این موافقتنامه بین طرف ها، فضای بهتری را برای همکاری های اقتصادی ایجاد خواهد کرد که به توسعه تجارت کمک و نتایج ملموس تجاری برای طرف ها فراهم می کند؛

با اذعان به اینکه تقویت مشارکت اقتصادی نزدیک تر آنها مزایای اقتصادی و ویژه ای به همراه خواهد داشت و معیارها و ضوابط فنی (استانداردهای) زندگی مردمانشان را بهبود می بخشد؛

با اعتقاد به این که مفاد این موافقتنامه می تواند به تدریج دامنه شمول امتیازات مورد علاقه متقابل را گسترش دهد؛

با تأکید بر لزوم آزادسازی دسترسی به بازار و بهبود تسهیل تجارت در حوزه برخی کالاهای خاص، همچنین متنوع سازی محصولات قابل تجارت، با نظر به تسریع توسعه بیشتر اقتصادهای مربوط خود؛

با در نظر گرفتن حقوق، تکالیف و تعهدات مربوط طرف ها به موجب سایر ترتیبات و موافقتنامه های بین المللی موجود؛

با در نظر گرفتن موارد فوق، طرف ها موافقت کردند که موافقتنامه تجارت ترجیحی را بر اساس مفاد زیر منعقد کنند؛

به ترتیب زیر توافق گردید:

ماده 1

: اهداف

هدف این موافقتنامه، تقویت روابط تجاری بین طرف ها خصوصاً از طریق:

بند الف

کاهش یا حذف تعرفه ها در تجارت کالاها؛

بند ب

حذف موانع غیرتعرفه ای و شبه تعرفه ای در تجارت کالاها؛

بند پ

ایجاد محیطی امن تر و قابل پیش بینی تر برای رشد پایدار تجارت؛

بند ت

ایجاد تنوع در مبادلات تجاری؛ و

بند ث

ارتقاء و تسهیل تجارت در راستای توسعه تجارت دو جانبه.

ماده 2

: تفسیر موافقتنامه

مفاد این موافقتنامه براساس قواعد عرفی حاکم بر تفسیر حقوق بین الملل عمومی، با توجه مقتضی به این واقعیت که طرف ها باید این موافقتنامه را با حسن نیت اجرا نمایند و از دور زدن تعهدات خود اجتناب کنند، تفسیر خواهد شد.

ماده 3

: تعاریف

از لحاظ این موافقتنامه:

بند الف

«کالا» شامل اجناس و تولیدات به موجب نظام هماهنگ شده توصیف و شناسه (کد) گذاری کالا می باشد؛

بند ب

«کارگروه مشترک» یعنی کارگروه ایجاد شده به موجب ماده (۱۹) این موافقتنامه؛

بند پ

«اقدام» به معنای هرگونه عملی است که توسط هر طرف در قالب قوانین، مقررات، قواعد، روشها، تصمیم ها یا اقدامات اداری انجام می شود؛

بند ت

«مانع غیرتعرفه ای» یعنی هر اقدام، مقرره یا رویه ای غیر از تعرفه و شبه تعرفه، که اثر آن محدود کردن واردات یا ایجاد اختلالی قابل توجه در تجارت بین طرف ها باشد. اقداماتی که به موجب این موافقتنامه مجاز دانسته شده اند، موانع غیرتعرفه ای محسوب نمی شوند؛

بند ث

«شبه تعرفه» یعنی هر گونه حق الزحمه و هزینه مرزی غیر از تعرفه، با اثری شبیه تعرفه که بر معاملات تجاری خارجی و صرفاً بر کالاهای وارداتی وضع می شود. مالیات های غیرمستقیم و هزینه هایی که به همان شیوه بر محصولات داخلی مشابه وضع می شوند، یا هزینه های ورودی مربوط به خدمات خاص ارائه شده و سایر عوارض مجاز به موجب این موافقتنامه نیز اقدامات شبه تعرفه محسوب نخواهد شد؛

بند ج

«رفتار ترجیحی» یعنی هر نوع مزیت یا امتیاز اعطا شده به موجب این موافقتنامه توسط یک طرف از جمله از طریق کاهش یا حذف تعرفه ها و حذف موانع غیرتعرفه ای در مورد نقل و انتقال کالاها؛

بند چ

«تعرفه ها» یعنی حقوق ورودی مندرج در جداول تعرفه ای ملی طرف ها. حقوق ورودی شامل هیچ گونه عوارض ضد قیمت شکنی یا جبرانی اعمال شده طبق ماده ۱۰ (اقدامات ضد قیمت شکنی و جبرانی) و اقدامات حفاظتی اعمال شده طبق ماده ۱۱ (اقدامات حفاظتی دوجانبه)، ماده ۱۲ (اقدامات حفاظتی عمومی) و ماده ۲۷ (تراز پرداخت ها) نمی شود.

ماده 4

: اصول عمومی

اصول عدم تبعیض، عدم رفتار نامطلوب تر و مزایای متقابل کلی بر موافقتنامه حاضر حاکم خواهد بود به نحوی که طرف ها با در نظر گرفتن سطوح توسعه اقتصادی مربوط، الگوی تجارت خارجی و سیاست های تعرفه ای و تجاری خود به صورت عادلانه از فواید آن بهره مند شوند.

ماده 5

: دامنه شمول

مفاد این موافقتنامه در مورد تجارت کالاها بین طرف ها، در ارتباط با کالاهایی که مبدأ آن در قلمرو طرف ها باشد، اعمال می شود به استثنای ماده ۶ (کاهش یا حذف موانع تعرفه ای، شبه تعرفه ای و غیرتعرفه ای)، ماده ۸ (رفتار ملی)، ماده ۹ (قواعد مبدأ) ماده ۱۱ (اقدامات حفاظتی دوجانبه)، ماده ۲۵ (طبقه بندی کالاها و بازنگری جداول امتیازات تعرفه-ای) و ماده ۲۷ (تراز پرداخت) که فقط در مورد کالاهای مندرج در جدول امتیازات تعرفه ای قابل اعمال خواهد بود.

ماده 6

: کاهش یا حذف تعرفه ها، شبه تعرفه ها و موانع غیرتعرفه ای

بند 1

ـ طرف ها موافقت کردند که کلیه تعرفه های کالاهای مندرج در جدول امتیازات تعرفه ای که در پیوست (۱) تصریح شده است، طبق شیوه مندرج در پیوست (۲) این موافقتنامه با رعایت مفاد پیوست (۳) این موافقتنامه در مورد قواعد مبدأ کاهش یافته یا حذف شود.

بند 2

ـ اگر نرخ تعرفه یک طرف که برای همه کشورها در مورد یک کالای خاص اعمال می شود کمتر از نرخ تعرفه مندرج در جدول امتیازات تعرفه ای آن در پیوست یک باشد، آن طرف نرخ پایین تر را برای کالای مبدأ طرف دیگر اعمال و تغییرات نرخ تعرفه یک طرف را که برای همه کشورها اعمال می شود در شبکه جهانی رایانه (اینترنت) منتشر خواهد کرد.

بند 3

ـ طرف ها موافقت کردند که تمامی شبه تعرفه ها حذف خواهد شد و شبه تعرفه های جدیدی برای این کالاها وضع نخواهد شد.

بند 4

ـ در رابطه با کالاهای فهرست شده در جداول امتیازات تعرفه ای که در پیوست (۱) این موافقتنامه تصریح شده است، طرف ها همچنین موافقت کردند که از تاریخ لازم الاجرا شدن این موافقتنامه، کلیه موانع غیرتعرفه ای، شبه تعرفه ای ها و سایر اقدامات مشابه بر جابجایی کالاها را غیر از مواردی که طبق سایر مقررات مربوط این موافقتنامه اعمال می شود، حذف کنند.

ماده 7

: عدم رفتار نامساعدتر

بند 1

ـ یک طرف در مورد هر یک از قواعد، مقررات، رویه ها و تشریفات حاکم بر هر یک از محصولات مشابه که مبدأ یا مقصد آن هر کشور یا قلمروهای گمرکی دیگری است، با طرف دیگر رفتار نا مساعدتر نسبت به طرف دیگر غیرعضو، نخواهد داشت.

بند 2

ـ بدون خدشه به مفاد بند (۱)، هیچ کدام از طرف ها استحقاق برخورداری از هیچ مزیت، مساعدت، امتیاز یا معافیتی که هر طرف در چهارچوب موافقتنامه تجارت ترجیحی، منطقه تجارت آزاد یا اتحادیه گمرکی به کشور دیگری اعطا کرده است، نخواهد داشت، مگر آنکه توافق خاص متقابلی بین طرف ها وجود داشته باشد.

ماده 8

: رفتار ملی

بند 1

ـ در رابطه با کالاهای مندرج در جدول امتیازات تعرفه ای، رفتار اتخاذ شده در مورد آن دسته از کالاهای وارد شده به طرف دیگر نامساعدتر از رفتاری نخواهد بود که در ارتباط با اقدامات مؤثر بر فروش، پیشنهاد فروش، خرید، حمل ونقل، توزیع یا استفاده از آنها در مورد محصولات مشابه دارای منشاء ملی اتخاذ می گردد.

بند 2

ـ صرفنظر از بند (۱)، مفاد آن:

جزء الف

مانع از اعمال هزینه های متفاوت حمل ونقل داخلی که منحصراً بر کارکرد اقتصادی وسایل حمل ونقل و نه بر مبنای ملیت محصول مبتنی هستند، نخواهد شد؛

جزء ب

در مورد اقدامات حاکم بر تدارکات توسط سازمان های دولتی اعمال نخواهد شد؛

جزء پ

در مورد یارانه ها اعمال نخواهد شد.

ماده 9

: قواعد مبدأ

قواعد مبدأ که در پیوست (۳) ارائه شده است، برای کالاهای مندرج در جدول امتیازات تعرفه ای طرف ها به گونه قید شده در پیوست (۱)، جهت واجد شرایط بودن به منظور رفتار ترجیحی اعمال خواهد شد.

ماده 10

: اقدامات ضد قیمت شکنی و جبرانی

بند 1

ـ طرف ها اذعان دارند قیمت شکنی که به موجب آن محصولات یک کشور کمتر از ارزش عادی محصولات به جریان تجارت کشور دیگر وارد می شود، چنانچه موجب آسیب یا تهدید آسیب جدی به صنعت موجود در قلمرو یک طرف شود یا ایجاد یک صنعت داخلی را به تاخیر بیندازد، باید محکوم شود. از نظر این ماده، در صورتی کالای عرضه شده به جریان تجارت کشور واردکننده با قیمتی کمتر از ارزش عادی آن تلقی می شود که قیمت کالای صادر شده به کشور دیگر:

جزء الف

کمتر از قیمت قابل مقایسه در جریان عادی تجارت، برای محصول مشابه در هنگام مصرف در کشور صادرکننده باشد؛ یا

جزء ب

در صورت عدم وجود قیمت داخلی مذکور، کمتر از یکی از موارد زیر باشد:

زیرجزء 1

1) بالاترین قیمت قابل مقایسه برای محصول مشابه جهت صادرات به هر کشور ثالث در جریان عادی تجارت؛

زیرجزء 2

2) بهای تمام شده تولید محصول در کشور مبدأ به علاوه یک مبلغ اضافه معقول برای هزینه فروش و سود؛ یا

زیرجزء 3

3) تخفیف مقتضی در هر مورد برای تفاوت در شرایط و ضوابط فروش، تفاوت های مالیاتی و سایر تفاوت های مؤثر بر قابلیت مقایسه قیمت ها اعمال خواهد شد.

بند 2

ـ طرف ها به منظور جبران صدمات ناشی از قیمت شکنی یا یارانه، حق انجام اقدامات ضد قیمت شکنی و جبرانی، طبق قوانین و مقررات حاکم داخلی خود را دارند و از این اقدامات با رعایت کامل رویه و حقوق بین الملل مربوط قابل اجرا راجع به ضد قیمت شکنی استفاده خواهد شد و بر اساس شواهد واقعی، عینی و تجربی و همچنین با نظام عادلانه و شفاف خواهد بود.

بند 3

ـ مقام های طرف واردکننده بعد از دریافت درخواست به طور مناسب مستند شده از سوی صنعت داخلی و پیش از شروع بررسی ها، دولت طرف صادر کننده را در مدت زمان متعارف مطلع خواهند نمود.

بند 4

ـ بررسی جز در شرایط خاص، ظرف یک سال پس از شروع به پایان خواهد رسید و در هیچ موردی بیش از ۱۸ ماه طول نخواهد کشید. به محض شروع بررسی، مقام های طرف واردکننده متن غیرمحرمانه درخواست کتبی دریافتی را در اختیار صادرکنندگان شناخته شده و مقام های طرف صادرکننده و در صورت درخواست، در اختیار سایر طرف های ذینفع ذیربط قرار خواهند داد.

بند 5

ـ به طرف های ذی نفعی که پرسشنامه مورد استفاده در بررسی را دریافت می کنند حداقل ۳۰ روز فرصت داده خواهد شد تا پاسخ آنها را بدهند. به هر درخواستی برای تمدید دوره ۳۰ روزه باید توجه مقتضی معمول گردد و با توجه به علت مشخص شده، چنین تمدیدی باید در صورت امکان اعطا شود.

بند 6

ـ مقام های طرف واردکننده باید قبل از اتخاذ تصمیم نهایی، طرف صادرکننده را نسبت به حقایق اساسی که مبنای تصمیم گیری در مورد اعمال تدابیر قطعی است، آگاه کنند. اعلام مذکور باید در مدت زمان کافی صورت پذیرد تا طرف ها بتوانند از منافع خود دفاع کنند.

بند 7

ـ عوارض ضد قیمت شکنی یا جبرانی وضع شده توسط یک طرف از حاشیه قیمت شکنی یا یارانه جبرانی تجاوز نخواهد کرد.

ماده 11

: اقدامات حفاظتی دوجانبه

بند 1

ـ اگر در نتیجه کاهش یا حذف تعرفه به موجب این موافقتنامه، کالاهایی از مبدأ یک طرف به مقدار زیاد به طور مطلق یا نسبت به تولید داخلی تحت شرایطی وارد سرزمین طرف دیگر شود که موجب آسیب جدی یا تهدید آسیب جدی به صنعت داخلی تولیدکننده محصولات مشابه یا کالاهای رقابتی مستقیم شود، طرف واردکننده می تواند اقدامات حفاظتی را اتخاذ نماید.

بند 2

ـ قبل از اتخاذ اقدامات حفاظتی، طرفی که قصد انجام این اقدام را دارد، تمام اطلاعات مرتبط و لازم برای بررسی کامل وضعیت را با هدف جستجوی راه حل قابل قبول برای دو طرف، به طرف دیگر ارائه خواهد نمود. طرف ها به منظور دستیابی به چنین راه حلی، بلافاصله با یکدیگر مشورت می کنند. اگر طرف ها پس از مشورت، ظرف سی روز به توافق نرسیدند، طرف خواهان می تواند اقدامات حفاظتی اعمال نماید.

بند 3

ـ طرف واردکننده می تواند اقدامات حفاظتی را اتخاذ کند که می تواند شامل تعلیق یا انصراف کاهش بیشتر نرخ تعرفه، یا تعدیل نرخ تعرفه کالاهای مربوط پیش بینی شده به موجب این موافقتنامه تا سطحی باشد که از نرخهای تعرفه ای طرف ها که در زمان اتخاذ تدابیر حفاظتی برای همه کشورها اعمال می شود، تجاوز نکند.

ماده 12

: اقدامات حفاظتی عمومی

-ماده ۱۱ (اقدامات حفاظتی دوجانبه)، به حقوق و تعهدات طرف ها در خصوص اعمال اقدامات حفاظتی عمومی که طبق قوانین و مقررات داخلی آنها اتخاذ گردیده است، خدشه ای وارد نخواهد کرد.

ماده 13

: معیارها و ضوابط فنی (استانداردها)، مقررات فنی، رویه های ارزیابی انطباق

بند 1

ـ طرف ها اطمینان می دهند که معیارها و ضوابط فنی (استانداردها)، مقررات فنی و رویه های ارزیابی انطباق با رویکردی تهیه، تصویب یا اعمال نخواهند شد که موانعی غیرضروری برای تجارت دوجانبه ایجاد کنند یا از صنعت داخلی حمایت نمایند.

بند 2

ـ بدین منظور معیارها و ضوابط فنی (استانداردها)، مقررات فنی و رویه های ارزیابی انطباق، با در نظر گرفتن خطراتی که عدم اجرا می تواند ایجاد کند، نباید موجب تضییقات تجاری بیش از میزانی باشد که برای تحقق هدفی مشروع لازم است. این اهداف مشروع، از جمله عبارتند از اهداف مندرج در مواد ۱۶ (استثنائات عمومی) و ۱۷ (استثنائات امنیتی)؛ جلوگیری از اقدامات فریبکارانه، حفاظت از محیط زیست. در ارزیابی چنین مخاطراتی، عوامل مرتبطی که مورد توجه قرار خواهد گرفت، از جمله شامل اطلاعات علمی و فنی موجود، فن آوری پردازش مربوط یا مصارف نهایی در نظر گرفته شده برای محصولات خواهد بود.

ماده 14

: اقدامات بهداشتی یا بهداشت نباتی

بند 1

ـ طرف ها اطمینان می دهند که اقدامات بهداشتی یا بهداشت نباتی با رویکردی تهیه، تصویب یا اعمال نخواهند شد که موانعی بر سر راه تجارت دوجانبه ایجاد کنند یا از صنعت داخلی حمایت نمایند.

بند 2

ـ طرف ها اطمینان حاصل خواهند کرد که هرگونه اقدامات بهداشتی یا بهداشت نباتی برای حفاظت از حیات یا سلامت انسان، حیوان یا گیاه بر اساس اصول علمی با در نظر گرفتن معیارها و ضوابط فنی (استانداردها)، دستورالعمل ها و توصیه های تدوین شده توسط نهادهای تنظیم کننده معیار و ضابطه فنی (استاندارد) بین المللی ذی ربط اعمال می شود.

ماده 15

: ارتباط با سایر موافقتنامه ها

بند 1

ـ این موافقتنامه مانع حفظ یا ایجاد اتحادیه های گمرکی، مناطق تجارت آزاد، موافقتنامه های تجارت ترجیحی، موافقتنامه های تجاری چندجانبه یا ترتیبات تجاری فرامرزی طرف ها با سایر کشورها نخواهد شد.

بند 2

ـ طرف ها قصد خود را برای توأمانی این موافقتنامه با سایر موافقتنامه های موجود خود که عضو آن هستند به رسمیت می شناسند. بدین منظور هر یک از طرف ها حقوق و تعهدات موجود خود را در رابطه با موافقتنامه های بین المللی موجود فوق الذکر نسبت به طرف دیگر تأیید می کند.

بند 3

ـ اگر یک طرف تشخیص دهد که یک مقرره این موافقتنامه با مقرره موافقتنامه دیگری که خود و طرف دیگر عضو آن هستند مغایرت دارد، طرف ها بنا به درخواست، با یکدیگر مشورت خواهند کرد تا به راه حل مورد رضایت متقابل طبق ماده ۲۰ (مشورت) دست یابند. این بند به حقوق و تعهدات یک طرف طبق ماده ۲۱ (حل و فصل اختلاف) خدشه ای وارد نمی کند.

ماده 16

: استثنائات عمومی

با رعایت این الزام که اقدامات مزبور به گونه ای اعمال نمی شوند که به صورت وسیله ای برای اعمال تبعیض خودسرانه یا غیرقابل توجیه در شرایط مشابه یا برای برقراری محدودیتی پنهانی میان طرف ها درآیند، هیچ یک از مفاد این موافقتنامه به گونه ای تلقی نخواهد شد که مانع طرف ها از اتخاذ یا اجرای اقداماتی گردد که:

بند الف

برای حفظ اخلاق عمومی یا حفظ ارزش های مذهبی لازم است؛

بند ب

برای حفظ حیات یا سلامت انسان، حیوان یا گیاه لازم است؛

بند پ

مربوط به واردات یا صادرات طلا یا نقره باشد؛

بند ت

برای تضمین رعایت قوانین یا مقرراتی که با مفاد این موافقتنامه مغایرت ندارد، ضروری باشد؛

بند ث

مربوط به محصولات ناشی از کار در زندان باشند؛

بند ج

برای حفاظت از گنجینه های ملی دارای ارزش هنری تاریخی یا باستان شناسی وضع شده باشد؛

بند چ

مربوط به حفاظت از منابع طبیعی تجدیدناپذیر باشد، چنانچه چنین اقداماتی با اعمال محدودیت بر تولید یا مصرف داخلی همراه باشد؛

بند ح

براساس تعهدات مندرج در هر موافقتنامه کالایی طرف ها صورت گرفته که یا خود به طرف ها ارائه شده و مورد مخالفت آنها قرار نگرفته است یا با معیارهایی که به طرف ها ارائه شده و مورد مخالفت آنها قرار نگرفته اند، انطباق دارد؛

بند خ

متضمن محدودیت صادرات مواد داخلی است که برای تامین مقادیری اساسی از مواد مزبور که برای صنایع فرآوری داخلی در دوره هایی که به موجب برنامه تثبیتی دولت، قیمت داخلی این مواد زیر قیمت جهانی نگه داشته می شود ضرورت دارند؛ مشروط بر اینکه چنین محدودیت هایی برای افزایش صادرات یا حمایت از این نوع صنایع داخلی مورد استفاده قرار نگیرد و از مفاد این موافقتنامه درخصوص عدم تبعیض عدول نشود.

ماده 17

: استثنائات امنیتی

هیچ یک از مفاد این موافقتنامه مانع یک طرف برای اتخاذ اقداماتی نخواهد شد که آن را برای الزامات امنیتی به منظورهای زیر، ضروری می داند:

بند الف

جلوگیری از افشای اطلاعات محرمانه بر خلاف منافع امنیتی ضروری آن؛

بند ب

حفظ منافع امنیتی ضروری خود یا اجرای تعهدات بین المللی یا سیاست های ملی مانند:

جزء 1

موارد مربوط به قاچاق سلاح، مهمات و عملیات جنگ به شرطی که این اقدامات لطمه ای به شرایط رقابتی در خصوص کالاهایی که دارای اهداف نظامی ویژه نیستند، و قاچاق سایر کالاها، مواد و خدماتی نزند که به طور مستقیم یا غیرمستقیم برای تأمین تأسیسات نظامی انجام می پذیرد؛

جزء 2

موارد مربوط به منع گسترش سلاح های زیست شناختی (بیولوژیکی) و شیمیایی و هسته ای یا دیگر ادوات مورد استفاده در انفجارهای هسته ای؛ یا

جزء 3

موارد اتخاذ شده در زمان وضعیت اضطراری ملی یا جنگ یا دیگر وضعیت های اضطراری در روابط بین المللی.

ماده 18

: شفافیت

بند 1

ـ هر یک از طرف ها اطمینان حاصل خواهد کرد که قوانین و مقررات مرتبط با هر موضوع تجاری مشمول این موافقتنامه را به روشی که در قوانین و مقررات مربوط آن تعیین شده است، منتشر یا از جمله در شبکه جهانی رایانه (اینترنت) در دسترس عموم قرار می دهد.

بند 2

ـ هر طرف بنا بر درخواست طرف دیگر، اطلاعات و پاسخ هر پرسش از طرف دیگر را که مربوط به اقدام عملی باشد و ممکن است اعمال این موافقتنامه را تحت تأثیر قرار دهد، ظرف ۳۰ روز ارائه خواهد داد.

ماده 19

: کارگروه مشترک

بند 1

ـ طرف ها بدین وسیله کارگروه مشترکی را برای اجرای این موافقتنامه (کارگروه مشترک) متشکل از نمایندگان طرف ها ایجاد می کنند.

بند 2

ـ وظایف کارگروه مشترک عبارتند از:

جزء الف

بررسی اجرا و اعمال این موافقتنامه؛

جزء ب

تقبل هر وظیفه ای که به موجب مفاد این موافقتنامه به آن محول شده است؛

جزء پ

پیشنهاد هرگونه اصلاحیه احتمالی در موافقتنامه؛

جزء ت

بررسی هر موضوع دیگری که می تواند بر اجرای این موافقتنامه تأثیر بگذارد؛ و

جزء ث

انجام هر وظیفه دیگری که طرف ها ممکن است در مورد آن توافق کنند.

بند 3

ـ کارگروه مشترک حداقل سالی یک بار برای بررسی پیشرفت حاصل شده در اجرای این موافقتنامه یا در هر زمانی که بین طرف ها توافق گردد، تشکیل خواهد شد.

بند 4

ـ تصمیمات کارگروه مشترک با اجماع اتخاذ خواهد شد.

بند 5

ـ کارگروه مشترک همچنین می تواند هر کارگروه فرعی یا گروه کاری دیگری را که برای رسیدگی به موضوعات ناشی از این موافقتنامه و کمک به اجرای آن ضروری بداند، تشکیل دهد.

بند 6

ـ کارگروه مشترک در اولین نشست خود آیین کار خود را تدوین خواهد نمود.

ماده 20

: مشورت

بند 1

ـ هر طرف موضوعات تأثیرگذار بر اجرای این موافقتنامه را با نظر مساعد بررسی و فرصت کافی برای مشورت در مورد آنها فراهم خواهد کرد.

بند 2

ـ کارگروه مشترک ظرف ۳۰ روز بعد از دریافت درخواست هر یک از طرف ها برای بررسی هر موضوعی که یافتن راه حل رضایت بخشی برای آن از طریق مشورت طبق بند (۱) ممکن نشده است، تشکیل جلسه خواهد داد.

ماده 21

: حل و فصل اختلاف

بند 1

ـ هر گونه اختلاف ناشی از تفسیر و یا اجرای موافقتنامه یا در ارتباط با آن بین طرف ها در وهله اول به طور دوستانه از طریق مشورت های دوجانبه حل و فصل خواهد شد.

بند 2

ـ درخواست مشاوره کتبی و شامل دلایل درخواست، از جمله مشخص کردن اقدام مورد بحث و اشاره به مبنای قانونی شکایت خواهد بود و اطلاعات کافی برای امکان بررسی موضوع را ارائه خواهد داد.

بند 3

ـ چنانچه طرف ها به شکل فوری ظرف ۷۵ روز پس از تاریخ دریافت مشاوره های ارائه شده طبق بند (۲)، اختلاف را حل و فصل نکنند، طرف خواهان می تواند کتباً درخواست کند که دیوان داوری متشکل از سه عضو شامل دو داور منصوب شده توسط طرف ها و سرداور دیوان داوری تشکیل شود.

بند 4

ـ در صورت ارجاع اختلاف به دیوان داوری، هر یک از طرف ها ظرف چهل روز از تاریخ درخواست، داوری را تعیین خواهد کرد و داوران منصوب شده توسط طرف ها ظرف ۴۰ روز از تاریخ انتصاب آخرین داور، سرداور دیوان داوری را تعیین خواهند کرد.

بند 5

ـ چنانچه هر یک از طرف ها نتواند داور خود را تعیین کند یا داوران منصوب شده سرداور را تعیین نکنند یا در تعیین سرداور در دوره های مذکور به توافق نرسند، هر یک از طرف ها می تواند از رئیس دیوان بین المللی دادگستری درخواست کند تا حسب مورد داور طرف ممتنع و یا سرداور را ظرف ۳۰ روز پس از چنین درخواستی تعیین کند.

بند 6

ـ با این حال، سرداور نباید تابعیت هیچ یک از طرف ها را داشته باشد و باید تبعه کشوری باشد که در زمان انتصاب با هر دو طرف روابط سیاسی (دیپلماتیک) دارد. تاریخ تشکیل دیوان داوری، تاریخی است که در آن سرداور تعیین می شود.

بند 7

ـ تمام داوران باید موکداً بر اساس بی طرفی، قابلیت اعتماد و قضاوت صحیح انتخاب شوند و باید دارای دانش تخصصی یا تجربه در حقوق، تجارت بین الملل یا دیگر موضوعات مرتبط با این موافقتنامه یا حل و فصل اختلافات ناشی از موافقتنامه های تجاری بین المللی باشند. آنها باید مستقل باشند و بر اساس صلاحیت فردی خود به کار گرفته شوند و نباید وابسته به هیچ یک از طرف ها یا سازمان های مرتبط با اختلاف باشند یا دستورالعملی از آنها دریافت کنند.

بند 8

ـ چنانچه قرار باشد سرداور توسط رئیس دیوان بین المللی دادگستری منصوب شود، اگر رئیس دیوان بین المللی دادگستری از انجام وظایف مذکور معذور یا تبعه یکی از طرف ها باشد، این انتصاب توسط نایب رئیس دیوان بین المللی دادگستری انجام خواهد شد و اگر نایب رئیس نیز از انجام وظایف مذکور معذور یا تبعه یکی از طرف ها باشد، انتصاب توسط عضو ارشد دیوان مذکور انجام می شود که تابعیت هیچ یک از طرف ها را ندارد.

بند 9

ـ دیوان داوری باید از آیین دادرسی نمونه مندرج در پیوست ۴ (آیین دادرسی دیوان داوری) پیروی کند مگر اینکه طرفها به نحو دیگری توافق کرده باشند. دیوان داوری می تواند پس از مشورت با طرف ها، قواعد دادرسی اضافی را اتخاذ کند که با آیین دادرسی نمونه مغایرت نداشته باشد.

بند 10

ـ هر طرف هزینه های داور خود و حضور خود در دادرسی داوری را متقبل خواهد شد. هزینه سرداور و سایر هزینه های داوری به طور مساوی بر عهده طرف ها خواهد بود.

بند 11

ـ تصمیم های دیوان داوری برای طرف ها لازم الاتباع خواهد بود. اگر هر یک از طرف ها در اجرای تصمیم ها کوتاهی کند، طرف دیگر حق خواهد داشت که رفتار ترجیحی معادل را مسترد نماید. چنین استردادی باید اقدامی موقت باشد و تا زمانی که عدم انطباق به طور کامل رفع شود یا راه حل رضایت بخش متقابل حاصل شود، اعمال خواهد شد.

ماده 22

: نقاط تماس

هر طرف یک نقطه تماس را برای تسهیل ارتباط بین طرف ها در مورد هر موضوع مربوط به این موافقتنامه تعیین خواهد کرد. هر طرف در صورت تغییر مشخصات نقطه تماس خود، باید این تغییرات را فوراً به طرف دیگر اعلام نماید.

ماده 23

: بازنگری، اصلاحات و تغییرات

بند 1

ـ هر طرف می تواند یک سال پس از تاریخ لازم الاجرا شدن این موافقتنامه، قصد خود را برای بازنگری، اصلاح یا تغییر هر مقرره یا امتیاز به موجب این موافقتنامه به صورت کتبی به طرف دیگر اطلاع دهد.

بند 2

ـ هرگونه بازنگری، اصلاح و تغییر این موافقتنامه و یا پیوست های آن باید با رضایت متقابل و با در نظر گرفتن تجربه به دست آمده در اجرای آن انجام شود.

بند 3

ـ اصلاحات مزبور طبق همان رویه مندرج در ماده ۳۳ (لازم الاجرا شدن) یا به نحو دیگری که طرف ها توافق کنند، لازم الاجرا خواهد شد.

بند 4

ـ طرف ها توافق کردند که بدون خدشه به الزامات داخلی ضروری هر طرف ، اصلاحات مربوط به عنوان چهارم گواهی مبدأ پیوست (۳) این موافقتنامه (قواعد مبدأ) و پیوست آن فقط می تواند با یادداشت های سیاسی (دیپلماتیک) مبادله شده بین طرف ها انجام شود.

ماده 24

: بهبود امتیاز

طرف ها به منظور بهبود حیطه شمول امتیاز، آزادسازی بیشتر تجارت دوجانبه خود را از طریق مشورت در کارگروه مشترک که در ماده ۱۹ (کارگروه مشترک) تصریح شده است، مدنظر قرار خواهند داد.

ماده 25

: طبقه بندی کالاها و بازنگری جداول امتیازات تعرفه ای

بند 1

ـ طبقه بندی کالاها در تجارت بین طرف ها طبق نظام های هماهنگ توصیف و شناسه(کد) گذاری کالا و اصلاحات آن خواهد بود.

بند 2

ـ طرف ها به طور دوجانبه تصمیم خواهند گرفت که آیا برای اجرای برنامه امتیازات تعرفه ای که در پیوست (۱) تصریح شده است، به دلیل اصلاحات دوره ای و تغییر شناسه (کد) نظام هماهنگ، بازنگری لازم است یا خیر.

بند 3

ـ اگر طرف ها تصمیم بگیرند که بازنگری طبق بند (۲) ضروری است، تغییر جداول تعهدات تعرفه ای مطابق روشها و رویه های اتخاذ شده توسط کارگروه مشترک انجام خواهد شد.

بند 4

ـ طرف ها پس از تکمیل فرآیند بازنگری در بند (۳)، از طریق کارگروه مشترک این بازنگری ها را تأیید و به موقع منتشر خواهند کرد.

ماده 26

: تجارت متقابل

بند 1

ـ طرف ها استفاده از تجارت متقابل را به عنوان سازوکار جایگزین در تجارت بین المللی به رسمیت می شناسند که می تواند جریان تجارت را تسهیل کند و در نتیجه پیشرفت های اقتصادی را ارتقا دهد. طرف ها برای توسعه بیشتر این ماده متعهد یا در این خصوص مشورت خواهند کرد.

بند 2

ـ هیچ یک از مفاد این ماده نباید به گونه ای تفسیر شود که حقوق و تعهدات طرف ها به موجب موافقتنامه های تجاری بین المللی که طرف مربوط در آن عضویت دارد را محدود کند.

ماده 27

: تراز پرداخت ها

بند 1

ـ هر یک از طرف ها، زمانی که با مشکلات جدی تراز پرداخت ها، مشکلات مالی خارجی یا خطر بروز چنین مشکلاتی مواجه گردد، با رعایت شرایط و رویه ‎ های مقرر در این ماده، می ‎تواند اقدامات محدودکننده ‎ ای را در خصوص واردات یا انتقال وجوه برای معاملات حساب جاری خود در چهارچوب این موافقتنامه اتخاذ کند.

بند 2

ـ هر طرفی که قصد توسل به اقدامات محدودکننده مندرج در بند (۱) در خصوص کالاهای مندرج در جدول امتیازات تعرفه ای را دارد، به منظور طرح ‎ ریزی ساز و کاری مورد قبول متقابل جهت پرداختن به وضعیت مزبور، با طرف دیگر مشورت خواهد نمود. در مواقعی که انجام مشورت قبلی عملاً امکان‏پذیر نباشد، آنها بلافاصله پس از اتخاذ این اقدامات، با یکدیگر مشورت خواهند نمود. طرف ها در خلال مشورت ها، کلیه راه حلهای ممکن جایگزین دیگر را جهت پرداختن به وضعیت مزبور مورد ملاحظه قرار خواهند داد.

بند 3

ـ اگر طرف ها نتوانند ظرف سه ماه از چنین مشورت هایی به توافقی مورد قبول متقابل دست یابند، طرف متأثر از مشکلات جدی تراز پرداخت ها می ‎ تواند اقدام مذکور را اتخاذ یا حفظ نماید، مشروط بر اینکه آن اقدام:

جزء الف

از خسارت غیرضروری به منافع تجاری یا اقتصادی طرف دیگر اجتناب کند؛

جزء ب

از میزان لازم برای پرداختن به تراز پرداخت ها، مشکلات مالی خارجی یا تهدید بروز آن تجاوز نکند؛

جزء پ

موقتی باشد و با بهبود شرایط، به تدریج کنار گذاشته شود و زمانی که اوضاع دیگر وضع یا حفظ چنین اقدامات محدودکننده ای را توجیه نمی کند، آنها را حذف کند.

جزء ت

به نحوی اعمال نشوند که به طرز غیرمتعارفی مانع از واردات هر نوع از کالاها در حداقل مقادیر تجاری شوند که ممانعت از آن به مسیرهای منظم تجارت لطمه وارد می کند و از واردات نمونه های تجاری جلوگیری کرده یا از انطباق با آئین کار های تجاری مرتبط جلوگیری می کند.

بند 4

ـ مفاد این ماده به ـ گونه ای تفسیر نخواهد شد که یک طرف را ملزم کند در هنگام اتخاذ تدابیر مندرج در بند (۱) با طرف دیگر رفتاری مساعدتر از رفتار اعطا شده با غیر آن طرف انجام دهد.

ماده 28

: کمبود

هیچ یک از مفاد این موافقتنامه مانع از حفظ یا اتخاذ تدابیر محدودکننده تجاری لازم برای رفع یا جلوگیری از کمبود جدی یا تهدید بروز آن برای هر محصول ضروری برای طرف صادرکننده نخواهد بود.

ماده 29

: انتقال وجوه

طرف ها جز بر اساس حقوق و تعهدات مربوط خود در ارتباط با صندوق بین المللی پول یا چنانچه به گونه دیگری در این موافقتنامه مقرر شده باشد، اجازه خواهند داد پرداخت های مربوط به معاملات حساب جاری آنها در چهارچوب این موافقتنامه طبق قوانین و مقررات کشورهای متبوع خود، با ارزی صورت پذیرد که آزادانه قابل تبدیل یا قابل استفاده باشد.

ماده 30

: روابط با اقدامات فراسرزمینی

طرف ها به منظور حصول اطمینان از اجرای این موافقتنامه، موافقت می کنند که در خصوص هرگونه اقدام فراسرزمینی کشور ثالث که بر این موافقتنامه تأثیر منفی می گذارد ، با یکدیگر مشورت کنند.

ماده 31

: مدت و اختتام

بند 1

ـ این موافقتنامه تا زمان اختتام طبق مفاد بند (۲) به قوت خود باقی خواهد ماند.

بند 2

ـ هر یک از طرف ها می تواند با ارسال یک اطلاعیه کتبی به طرف دیگر از طریق مجاری سیاسی (دیپلماتیک)، این موافقتنامه را خاتمه دهد. موافقتنامه ۱۸۰ روز پس از تاریخ اطلاعیه مزبور خاتمه خواهد یافت.

بند 3

ـ طرف دیگر حداکثر ۶۰ روز پس از تاریخ دریافت اطلاعیه موضوع بند (۲) این ماده، می تواند به صورت کتبی درخواست مشاوره در مورد هر موضوعی را بنماید که ممکن است از خروج یک طرف از این موافقتنامه ناشی شود. طرف درخواست شونده پس از دریافت درخواست، با حسن نیت وارد مشورت خواهد شد.

ماده 32

: ضمائم و پاورقی ها

پاورقی ها و پیوست های این موافقتنامه (از جمله ضمائم آنها) به شرح زیر، جزء لاینفک این موافقتنامه خواهد بود:

بند الف

پیوست ۱ (جدول امتیازات تعرفه ای)؛

بند ب

پیوست ۲ (شیوه)؛

بند پ

پیوست ۳ (قواعد مبدأ)؛

بند ت

پیوست ۴ (آیین دادرسی دیوان داوری)

ماده 33

: لازم الاجرا شدن

این موافقتنامه ۶۰ روز پس از دریافت آخرین یادداشت سیاسی (دیپلماتیک) مبنی بر تأیید تکمیل تمام تشریفات مقرر به وسیله قانون ملی هر طرف برای لازم الاجرا شدن این موافقتنامه، لازم الاجرا خواهد گردید.

برای گواهی مطالب فوق، امضاکنندگان زیر که به وسیله دولت های متبوع خود از اختیار لازم بدین منظور برخوردار می باشند، این موافقتنامه را امضا نمودند.

توضیح

این موافقتنامه در بوگور در تاریخ ۲ خرداد ماه ۱۴۰۲ هجری شمسی مطابق با ۲۳ مه ۲۰۲۳ میلادی در دو نسخه هر یک به زبان های فارسی، اندونزیایی و انگلیسی تنظیم گردید که تمامی متون از اعتبار یکسان برخوردار خواهند بود. در صورت بروز هرگونه اختلاف، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.

تذکر

از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران - از طرف دولت جمهوری اندونزی

پیوست 1

پیوست شماره 1

جدول امتیازات تعرفه ای

الف) جدول امتیازات تعرفه ای جمهوری اسلامی ایران

ب) جدول امتیازات تعرفه ای جمهوری اندونزی

بند الف

جدول امتیازات تعرفه ای جمهوری اسلامی ایران

بند ب

جدول امتیازات تعرفه ای جمهوری اندونزی

پیوست 2

پیوست شماره ۲

شیوه

طرف ها پس از لازم الاجرا شدن موافقتنامه، حقوق گمرکی و سود بازرگانی کالاهای مشخص شده در جدول امتیازات تعرفه را طبق شیوه های زیر حذف خواهند کرد یا کاهش خواهند داد مگر اینکه در آن به نحو دیگری پیش بینی شده باشد:

پیوست 3

پیوست شماره ۳

قواعد مبدأ

بخش اول

: مقررات عمومی

ماده 1

: تعاریف

از نظر این پیوست:

بند الف

«سیف» به معنی ارزش کالای وارداتی است و شامل هزینه حمل و بیمه تا بندر یا محل ورود به کشور واردکننده است؛

بند ب

«مقام صلاحیتدار» به مقامی اطلاق می شود که طبق قوانین هر طرف، مسئول صدور گواهی مبدأ یا تعیین نهاد ها یا ارکان گواهی کننده است. در مورد ایران، اتاق بازرگانی و در مورد اندونزی، وزارت بازرگانی این مسئولیت را بر عهده دارند؛

بند پ

«قیمت درب کارخانه» به معنی قیمت پرداخت شده یا قابل پرداخت به تولیدکننده برای کالا در قلمرو هر طرف است که آخرین کار یا فرآوری را به عهده گرفته است،مشروط بر اینکه این قیمت شامل ارزش همـه مواد مورد استفاده، منهای هر مالیـات داخلی باشد که چنانچه محصول به دست آمده صادر گردد، بازپرداخت شده و یا ممکن است بازپرداخت شود؛

بند ت

«قیمت تحویل روی کشتی (فوب)» به معنای ارزش روی عرشه کشتی قابل پرداخت کالا توسط خریدار کالا به فروشنده کالا، صرف نظر از نوع حمل و نقل، بدون احتساب مالیات غیرمستقیم داخلی کاهش یافته، معاف شده یا بازپرداخت شده هنگام صادرات کالا می باشد؛

بند ث

«کالا» هم به معنی مواد و هم به معنای محصولات است؛

بند ج

«ماده» به معنی کالایی است که در تولید کالای دیگری به کار می رود؛

بند چ

«مواد فاقد مبدأ داخلی استفاده شده در تولید» به معنی هر ماده ای است که کشور مبدأ آن کشوری غیر از طرف ها باشد و هر ماده ای که مبدأ آن نامشخص است؛

بند ح

«کالاهای دارای مبدأ داخلی» به معنای کالاهایی است که طبق مفاد قواعد مبدأ در پیوست این موافقتنامه، واجد شرایط دارای مبدأ داخلی بودن است؛

بند خ

«تولید» به معنی روشی برای به دست آوردن کالا از جمله ساختن، سوارکردن، فرآوری، کاشت، پرورش گیاهان، پرورش حیوانات، معدن کاری، استخراج، برداشت، ماهیگیری، تله گذاری، گردآوری، جمع آوری، شکار و صید است؛ و

بند د

«قلمرو» اطلاق می شود به:

جزء 1

برای ایران، به قلمروهای خشکی، دریای سرزمینی شامل بستر دریا و زیربستر آن، آبهای مجمع الجزایری، آبهای داخلی، فضای هوایی بر روی این قلمروها، دریا و آبها و همچنین فلات قاره و منطقه انحصاری اقتصادی که طرف بر روی آنها بر اساس قوانین و مقررات تعریف شده خود یا طبق حقوق بین المللی حاکم، دارای حاکمیت، حقوق حاکمیتی یا صلاحیت قضایی است؛

جزء 2

برای اندونزی، به قلمروهای خشکی، دریای سرزمینی شامل بستر دریا و زیربستر آن، آبهای مجمع الجزایری، آبهای داخلی، فضای هوایی بر روی این قلمرو ها، دریا و آبها و همچنین فلات قاره و منطقه انحصاری اقتصادی که طرف بر روی آنها بر اساس قوانین و مقررات تعریف شده خود یا طبق حقوق بین المللی حاکم از جمله معاهده (کنوانسیون) سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها، منعقد شده در ۱۹ آذر ۱۳۶۱ (۱۰ دسامبر ۱۹۸۲) در مونتگو بی، دارای حاکمیت، حقوق حاکمیتی یا صلاحیت قضایی است .

بخش دوم

: محصولات دارای مبدأ داخلی

ماده 2

: الزامات عمومی

محصولات مندرج در جدول امتیازات تعرفه ای که در پیوست (۱) آمده است و از طرف دیگر به قلمرو یک طرف وارد می شود، در صورتی دارای مبدأ داخلی و شایسته برخورداری از امتیازهای ترجیحی خواهند بود که الزامات مربوط به مبدأ را طبق هر یک از شروط زیر رعایت کنند:

بند الف

محصولاتی که طبق تعریف مندرج در ماده ۳ (محصولات تماماً تولید شده یا به دست آمده)، تماماً در طرف صادرکننده تولید شده یا به دست آمده باشند؛ یا

بند ب

محصولات به دست آمده در یک طرف متشکل از موادی که به طور کامل در آنجا به دست نیامده است، مشروط بر این که محصولات مذکور به موجب ماده ۴ (محصولات به اندازه کافی کار شده یا فرآوری شده) یا ماده ۵ (قاعده مبدأ تجمیعی) واجد شرایط باشند.

ماده 3

: محصولات تماماً تولید شده یا به دست آمده

بند 1

ـ در چهارچوب مفهوم بند (الف) ماده ۲ (الزامات عمومی)، موارد زیر به عنوان محصول تماماً تولید شده یا به دست آمده در طرف صادرکننده شناخته خواهد شد:

جزء الف

گیاهان و محصولات گیاهی که در آنجا برداشت، چیده یا جمع آوری شده اند؛

جزء ب

حیوانات زنده متولد شده و پرورش یافته در آنجا؛

جزء پ

محصولات به دست آمده از حیوانات زنده متولد شده و یا پرورش یافته در آنجا؛

جزء ت

محصولات به دست آمده از شکار، تله گذاری، ماهیگیری، پرورش آبزیان، گردآوری یا صید انجام شده در آنجا؛

جزء ث

مواد معدنی و مواد دیگری که در طبیعت وجود دارند، غیر از مواد مورد اشاره در بندهای (الف) تا (ت) فوق که از خاک، آبها، بستر دریا یا زیر بستر دریای آنها استخراج یا برداشت می شوند؛

جزء ج

محصولات صید دریایی و سایر محصولات دریایی که توسط شناورهای آنها از دریای خارج از آبهای سرزمینی طرف ها گرفته می شود، مشروط بر اینکه طرف حق بهره برداری از آن دریا را در خارج از آبهای سرزمینی داشته باشد.

جزء چ

محصولاتی که در کشتی های کارخانه دار آنها، منحصراً از محصولات موضوع بند (ج) این ماده فرآوری و یا ساخته شده اند؛

جزء ح

اقلام مستعمل جمع آوری شده در یک طرف که فقط مناسب بازیافت مواد خام باشند؛

جزء خ

ضایعات و قراضه های حاصل از عملیات های تولید یا فرآوری یا مصرف در یک طرف که فقط برای دفع یا بازیافت مواد خام باشند؛ و

جزء د

کالاهایی که منحصراً از محصولات موضوع اجزای (الف) تا (خ) این ماده، تولید شده اند.

بند 2

ـ عبارات «شناورهای آنها» و «کشتی های کارخانه دار آنها» در اجزای (ج) و (چ) بند (۱) این ماده تنها در مورد شناورها و کشتی های کارخانه دار اعمال خواهد شد که:

جزء الف

در قلمرو یکی از طرف ها ثبت یا ضبط شده باشند؛ و

جزء ب

تحت پرچم یک طرف حرکت کنند.

ماده 4

: محصولات به انداره کافی کار شده یا فرآوری شده

بند 1

ـ در مفهوم بند (ب) ماده ۲ (الزامات عمومی)، اگر ارزش کل مواد، قسمت یا تولید فاقد مبدأ داخلی از ۶۰ درصد قیمت درب کارخانه مشروط به اینکه فرآیند نهایی ساخت در قلمرو طرف صادرکننده انجام شود، تجاوز نکند، محصول با مبدأ داخلی تلقی می شود.

بند 2

ـ بند (۱) با رعایت مفاد ماده ۶ (عملیات یا فرآوری های کمتر از حد قابل قبول) اعمال خواهد شد.

بند 3

ـ از نظر بند (۱)، (فرمول) محتوای غیرداخلی به شرح زیر محاسبه می شود:

60% ≥% 100× قیمت درب کارخانه/ارزش مواد یا محتوای داخلی – {قیمت درب کارخانه}

بند 4

ـ ارزش مواد فاقد مبدأ داخلی عبارت خواهد بود از:

جزء الف

ارزش سیف در زمان واردات مواد؛ یا

جزء ب

اولین قیمت قابل تعیین پرداخت شده برای مواد با مبدأ نامشخص در قلمرو طرفی که کار یا فرآوری در آنجا انجام می شود.

ماده 5

: قاعده مبدأ تجمیعی

از نظر ماده ۲ (الزامات عمومی) کالایی که با الزامات مبدأ ارائه شده در آن مطابقت داشته باشد و در طرف دیگر به عنوان یک ماده در تولید کالای دیگر استفاده شود، دارای مبدأ طرفی تلقی می شود که کار یا فرآوری کالای تمام شده در آن انجام شده باشد.

ماده 6

: عملیات یا فرآوری های کمتر از حد قابل قبول

بند 1

ـ علی رغم هر یک از مقررات این پیوست، اگر عملیات های زیر منحصراً به خودی خود یا به صورت ترکیبی در قلمرو آن طرف انجام شود، کالایی با مبدأ آن در قلمرو یک طرف تلقی نخواهد شد:

جزء الف

عملیات هایی که به منظور اطمینان از حفظ کالا در شرایط مطلوب هنگام حمل و انبارداری انجام می گیرد؛

جزء ب

تغییر بسته بندی، جداسازی و سرهم بندی بسته ها؛

جزء پ

شستشو، تمیز کردن، حذف گرد و غبار، اکسیژن دار کردن (اکسید)، روغن، رنگ یا سایر پوشش ها؛

جزء ت

عملیات رنگ آمیزی و پرداخت؛

جزء ث

عملیات رنگ کردن شکر یا به شکل حبه های قند درآوردن؛

جزء ج

پوست کندن، هسته درآوردن یا مغز کردن؛

جزء چ

تیز کردن، آسیاب کردن یا برش ساده؛

جزء ح

غربال کردن، جداکردن، مرتب سازی، طبقه بندی، درجه بندی، تطبیق؛

جزء خ

قرار دادن ساده در بطری ها، قوطی ها، دمابان ها، کیسه ها، جعبه ها، تثبیت روی کارت ها یا تخته ها و سایر عملیات ساده بسته بندی؛

جزء د

الصاق یا چاپ علائم، برچسب ها، نشان ها (آرم ها) و سایر نشانه های شناسایی روی محصولات یا بسته بندی آنها؛

جزء ذ

مخلوط کردن ساده محصولات، خواه از انواع مختلف باشد یا نباشد؛[پاورقی 1]

پاورقی 1

پاورقی 1- از نظر این بند، «مخلوط کردن ساده» به طور کلی فعالیتی را توصیف می کند که به مهارت، ماشین آلات، دستگاه یا تجهیزات خاصی نیاز ندارد که مخصوصاً برای انجام آن فعالیت تولید یا نصب شده باشد. با این حال، مخلوط کردن ساده شامل واکنش شیمیایی نمی شود. واکنش شیمیایی به معنای فرآیندی (از جمله فرآیند زیست شیمیایی] بیوشیمیایی [ ) است که با شکستن پیوندهای درون مولکولی و با تشکیل پیوندهای درون مولکولی جدید یا با تغییر آرایش فضایی اتم ها در یک مولکول، به یک مولکول با ساختار جدید منجر می شود.

جزء ر

سوارکردن ساده قطعات اجناس برای تشکیل یک محصول کامل یا جداسازی محصولات به قطعات؛[پاورقی 2]

پاورقی 1

پاورقی 2- از نظر این بند، «ساده» به طور کلی فعالیتی را توصیف می کند که نیازی به مهارت، ماشین آلات، دستگاه یا تجهیزات خاصی ندارد که مخصوصاً برای انجام فعالیت، تولید یا نصب شده باشد.

جزء ز

آزمایش یا واسنجی؛ یا

جزء س

ذبح حیوانات.[پاورقی 3]

پاورقی 1

پاورقی 3- از نظر این بند، «ذبح» به معنای کشتن صرف حیوانات و فرآیندهای بعدی مانند بریدن، سرد کردن، انجماد، نمک زدن، خشک کردن یا دودی کردن به منظور نگهداری برای انبار کردن و حمل و نقل است.

بند 2

ـ در مواردی که مواد بسته بندی و ظروف برای خرده فروشی به عنوان یک کل با کالا در نظر گرفته می شود، ارزش مواد بسته بندی و ظروف در ارزیابی مبدأ آن لحاظ خواهد شد.

بند 3

ـ مواد بسته بندی و ظروف برای ترابری و ارسال برای تعیین مبدا کالا در نظر گرفته نخواهد شد.

ماده 7

: لوازم جانبی، قطعات یدکی و ابزارآلات

بند 1

ـ به منظور تعیین مبدأ یک کالا، لوازم جانبی، قطعات یدکی، ابزار و دفترچه راهنما یا سایر اطلاعاتی که همراه کالا ارائه می شود، بخشی از آن کالا محسوب خواهد شد و این که آیا تمام مواد فاقد مبدأ داخلی در تولید کالای دارای مبدأ داخلی که تغییرات قابل اعمال در طبقه بندی تعرفه ای را تجربه کرده اند، مورد استفاده قرار گرفته یا خیر، در تعیین مبدأ آن در نظر گرفته نمی شود، مشروط بر اینکه:

جزء الف

برای لوازم جانبی، قطعات یدکی، ابزار و دفترچه راهنما یا سایر اطلاعاتی که همراه کالا ارائه می شوند، جدا از کالای مبدأ صورت حساب مجزا ارائه نشود؛ و

جزء ب

مقدار و ارزش لوازم جانبی، قطعات یدکی، ابزار و دفترچه راهنما یا سایر اطلاعاتی که همراه کالا ارائه می شود، برای آن کالا مرسوم باشد.

بند 2

ـ علی رغم بند (۱) اگر کالایی برای الزامات واجد شرایط بودن از نظر ارزش محتوای آن بررسی شود؛ ارزش لوازم جانبی، قطعات یدکی، ابزار و دفترچه راهنما یا سایر اطلاعاتی که همراه کالا ارائه می شود، حسب مورد در محاسبه ارزش محتوا برای واجد شرایط بودن به عنوان مواد دارای مبدأ داخلی یا فاقد مبدأ داخلی در نظر گرفته خواهد شد.

بند 3

ـ بندهای ۱ و ۲ در مواردی که لوازم جانبی، قطعات یدکی، ابزار و دفترچه راهنما یا سایر اطلاعات ارائه شده همراه با کالا صرفاً به منظور افزایش مصنوعی محتوای ارزش واجد شرایط آن کالا اضافه شده باشد، مشروط بر اینکه متعاقباً توسط طرف واردکننده ثابت شود که این موارد با کالای مذکور فروخته نمی شود، اعمال نخواهد شد.

ماده 8

: عناصر خنثی

به منظور تعیین مبدأ کالا، تعیین مبدأ کالاهای زیر که ممکن است در تولید آن استفاده شود و در کالا گنجانده نشود، ضروری نخواهد بود:

بند الف

سوخت و انرژی؛

بند ب

ابزار آلات، قالب ها و مانند آن؛

بند پ

قطعات یدکی و مواد مورد استفاده در تعمیر و نگهداری تجهیزات و ساختمان ها؛

بند ت

روان سازها، روغن (گریس) ها، مواد مرکب و سایر مواد مورد استفاده در تولید یا مورد استفاده برای بهره برداری از تجهیزات و ساختمان ها؛

بند ث

دستکش ها، عینک ها، کفش ها، پوشاک، تجهیزات ایمنی و ملزومات؛

بند ج

تجهیزات، دستگاه ها و لوازم مورد استفاده برای آزمایش یا بازرسی کالا؛

بند چ

محرک (کاتالیزور) و حلّال؛ و

بند ح

هر کالای دیگری که در خود کالاها به کار نرفته است اما استفاده آنها در تولید کالاهای مزبور را می توان به طور متعارف بخشی از تولید آن کالاها تلقی کرد.

ماده 9

: ممنوعیت

بند 1

ـ هر طرف می تواند طبق قوانین و مقررات خود واردات محصولات حاوی هر نهاده ای را که منشأ آن از غیرطرف است ممنوع کند یا به عنوان شرط صدور کالای آن طرف به قلمرو طرف دیگر، الزام کند که کالا به طور مستقیم یا غیرمستقیم بدون مصرف در قلمرو طرف دیگر به غیرطرف دوباره صادر نشود.

بند 2

ـ طرفی که ممنوعیت یا محدودیت مندرج در بند (۱) را اتخاذ یا حفظ می کند، ظرف سه ماه قبل از اعمال آن، این محدودیت یا ممنوعیت یا الزام از جمله قوانین و مقررات مربوط را به طرف دیگر اعلام خواهد کرد. این اطلاعیه نام غیرطرف، کشور یا قلمرو، پوشش کالا و مدت زمان محدودیت یا ممنوعیت یا الزام را مشخص خواهد کرد. چنین محدودیتی فقط زمانی اعمال خواهد شد که یک طرف شواهد کافی داشته باشد مبنی بر اینکه محصولات حاوی نهاده هایی هستند که از قلمرویی که محدودیت یا ممنوعیت یا موانع در آن وجود دارد و تا حدی که برای حفظ اهداف مشروع سیاست عمومی لازم است، وجود داشته باشد.

بخش سوم

: الزامات سرزمینی

ماده 10

: حمل مستقیم

موارد زیر به عنوان حمل مستقیم از طرف صادرکننده به طرف واردکننده تلقی می شوند:

بند الف

محصولاتی که بدون گذر از قلمرو کشور غیرطرف حمل شده اند؛

بند ب

محصولاتی که حمل آنها شامل گذر از میان یک یا چند کشور غیرطرف میانی با یا بدون انتقال از یک وسیله نقلیه به وسیله نقلیه دیگر (ترانس شیپمنت) یا نگهداری موقـت در انبار در کشورهای مزبور می شود، مشروط به اینکه:

جزء 1

محل ورود کالای گذری بنا به دلایل جغرافیایی یا ملاحظات منحصراً مربوط به الزامات حمل و نقل، قابل توجیه باشد؛

جزء 2

محصولات مورد نظر در آن کشورها وارد جریان تجارت یا مصرف نشده باشند؛

جزء 3

محصولات مورد نظر در آن کشورها تحت هیچ عملیاتی به جز تخلیه و بارگیری مجدد یا هر عملیات ضروری برای حفظ آنها در وضعیت مطلوب قرار نگرفته باشند؛ و

جزء 4

مدارکی که رعایت شروط مندرج در بندهای (۲) و (۳) فوق را تأیید نماید؛ مانند بارنامه یا یک سند حمل واحد که عبور را از طرف صادرکننده و از طریق کشور محل گذر پوشش می دهد و هرگونه سند مثبت.

ماده 11

: نمایشگاهها

بند 1

ـ محصـولات دارای مبدأ داخـلی که برای شـرکت در نمایشـگاه به قلمرو طرف دیگر ارسال می گردد و طی نمایشگاه یا بعد از آن فروخته می شود، برای واردات از مفاد این موافقتنامه برخوردار خواهد شد، مشـروط به اینکه برای مقام-های گمرک ثابت شود که:

جزء الف

صادرکننده، محصولات موردنظر را از یک طرف به طرف دیگر که نمایشگاه در آن برگزار می شود، حمل کرده و در آن جا به نمایش گذاشته است؛

جزء ب

محصولات موردنظر به وسیله صادرکننده به شخصی در یک طرف فروخته یا به نحو دیگر واگذار شده است؛

جزء پ

محصولات در خلال برگزاری نمایشگاه یا بلافاصله پس از آن در همان کشوری که برای نمایش ارسال شده بودند، حمل گردیده است؛ و

جزء ت

محصولات موردنظر پس از زمان حمل به منظور نمایش، برای هدف دیگری به جز عرضه در نمایشگاه مورد استفاده قرار نگرفته است.

بند 2

ـ گواهی مبدأ باید براساس مفاد بخش ۴ (گواهی مبدأ) صادر یا تنظیم شده و به روش معمول به مقام های گمرکی کشور واردکننده تسلیم گردد. نام و نشانی نمایشگاه باید در گواهی قید گردد. در صورت لزوم ممکن است مستندات دیگری راجع به شرایطی که محصولات به موجب آن به نمایش گذاشته شده اند، مطالبه شود.

بند 3

ـ بند (۱) در مورد هرگونه نمایشگاه اعم از تجاری، صنعتی، کشاورزی یا هنرهای دستی، بازار مکاره یا نمایش های عمومی مشابه آنها اعمال خواهد شد که با اهداف خصوصی در فروشگاهها یا محل های کسب و کار برای فروش محصولات خارجی سازماندهی نشوند و در طول نمایشگاه، محصولات تحت نظارت گمرک قرار گیرند.

بخش چهارم

: گواهی مبدأ

ماده 12

: الزامات عمومی

به منظور اجرای قواعد مبدأ به موجب موافقتنامه تجارت ترجیحی بین ایران و اندونزی، تشریفات عملی زیر در مورد صدور و تأیید گواهی مبدأ (برگه] فرم [آی دی آی آر) مطابق ماده ۱۳ (مقام های صادر کننده) تا ماده ۲۱ (مغایرت ها و اشتباهات شکلی) اعمال خواهد شد.

ماده 13

: مقام های صادرکننده

بند 1

ـ گواهی مبدأ توسط مقام های صلاحیتدار مربوط که توسط دولت طرف صادرکننده تعیین شده اند صادر خواهد شد. اطلاعات مقام های صلاحیتدار توسط هر یک از طرف ها به طرف دیگر اعلام خواهد شد.

بند 2

ـ مقام صلاحیتدار نام، نشانی، نمونه امضا و نمونه هایی از مُهرهای رسمی مقام صلاحیتدار صادرکننده مربوط خود را در اختیار طرف دیگر قرار خواهد داد. هرگونه تغییرات بعدی سریعاً به طرف دیگر اطلاع داده خواهد شد.

بند 3

ـ هر گونه گواهی مبدأ صادر شده توسط شخصی که طبق بند (۱) و (۲) این ماده معرفی نشده باشد، توسط گمرک طرف واردکننده مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت.

ماده 14

: مدارک مثبته

به منظور تعیین وضعیت مبدأ یک محصول، هر مقام صلاحیتدار حق دارد مدارک مثبته یا سایر اطلاعات مرتبط را برای انجام هرگونه بررسی مناسب طبق قوانین، مقررات و رویه های اداری داخلی مربوط، درخواست کند.

ماده 15

: تشریفات صدور گواهی مبدأ

بند 1

ـ سازنده، تولیدکننده یا صادرکننده کالا یا نماینده مجاز آن، طبق قوانین، مقررات و رویه های داخلی مربوط طرف صادرکننده، به صورت کتبی یا الکترونیکی از یک مقام صلاحیتدار درخواست بررسی پیش از صادرات مبدأ کالای صادراتی را به عمل خواهد آورد.

بند 2

ـ نتیجه بررسی پیش از صادرات، مشروط به بررسی دوره ای یا هر زمان که مقتضی باشد، به عنوان مدرک پشتیبان در تأیید مبدأ محصولات مذکور جهت صدور پس از آن پذیرفته خواهد شد. بررسی پیش از صادرات ممکن است در مورد محصولاتی که مبدأ آنها به دلیل ماهیتشان به راحتی قابل تأیید است، اعمال نشود.

بند 3

ـ در زمان انجام تشریفات صادرات محصولات تحت رفتار ترجیحی، صادرکننده یا نماینده مجاز او درخواست کتبی یا الکترونیکی را برای گواهی مبدأ همراه با اسناد و مدارک مثبته مناسب که ثابت کند محصولات صادراتی واجد شرایط صدور گواهی مبدأ می باشد، ارائه خواهد کرد.

بند 4

ـ مقام های صلاحیتدار که برای صدور گواهی مبدأ تعیین شده اند، در حد صلاحیت و توانایی خود، بررسی مناسبی را در مورد هر درخواست برای گواهی مبدأ انجام خواهند داد تا اطمینان حاصل شود که:

جزء الف

درخواست و گواهی مبدأ به طور مناسب تکمیل و توسط امضاکننده مجاز، امضا شده است؛

جزء ب

مبدأ محصول طبق قوانین مبدأ موافقتنامه تجارت ترجیحی بین ایران و اندونزی است؛

جزء پ

شرح، مقدار و وزن کالا، علائم و شماره زنجیره بسته ها، تعداد و انواع بسته ها به گونه مشخص شده با کالای صادراتی مطابقت دارد؛

جزء ت

سایر اظهارات گواهی مبدأ با مدارک مثبته ارائه شده، مطابقت دارد؛ و

جزء ث

اعلام اقلام متعدد در یک گواهی مبدأ مجاز خواهد بود، مشروط بر این که هر قلم به طور جداگانه واجد شرایط خود باشد.

بند 5

ـ گواهی مبدأ باید بر روی کاغذ اندازه ایزو آ۴ طبق نمونه ای باشد که در ضمیمه (گواهی مبدأ) این پیوست نشان داده شده است. گواهی مبدأ به زبان انگلیسی تهیه خواهد شد.

بند 6

ـ گواهی مبدأ در یک نسخه اصلی و دو رونوشت تهیه خواهد شد.

بند 7

ـ هر گواهی مبدأ دارای یک شماره مرجع خواهد بود که به طور جداگانه توسط هر مکان یا اداره صدور، ارائه می شود.

بند 8

ـ نسخه اصلی توسط صادرکننده به واردکننده برای تسلیم به مقام های گمرکی در بندر محل واردات، ارسال خواهد شد. نسخه دوم توسط مقام صادرکننده در کشور صادرکننده و نسخه سوم نزد صادرکننده نگهداری خواهد شد.

بند 9

ـ برای اجرای مفاد ضوابط مبدأ قواعد مبدأ، گواهی مبدأ صادر شده توسط طرف صادرکننده قوانین مربوط و درصد قابل اعمال را در ستون مربوط در برگه (فرم) آی دی آی آر همانطور که در ضمیمه (گواهی مبدأ) این پیوست منعکس شده است، نشان خواهد داد.

بند 10

ـ محل و تاریخ صدور گواهی مبدأ در خانه ۱۲ گواهی قید خواهد شد.

بند 11

ـ گواهی مبدأ توسط مقام های صلاحیتدار صادر خواهد شد و به محض این که صادرات واقعی انجام شده یا از انجام آن اطمینان حاصل شود، در اختیار صادرکننده قرار خواهد گرفت.

ماده 16

: صدور گواهی مبدأ به صورت عطف به ماسبق

بند 1

ـ هرگاه محصولات صادراتی بتوانند براساس قواعد مبدأ دارای مبدأ آن طرف در نظر گرفته شوند، گواهی مبدأ توسط مقام های صلاحیتدار طرف صادرکننده قبل یا در زمان صدور یا ظرف ۳ روز پس از آن صادر خواهد شد.

بند 2

ـ در موارد استثنایی که به دلیل اشتباهات غیرارادی یا حذفیات یا دلایل معتبر دیگر، گواهی مبدأ قبل یا در زمان صدور یا به زودی پس از آن صادر نشده باشد، گواهی مبدأ ممکن است در شرایطی که بیش از ۶ ماه از تاریخ حمل آن نگذشته باشد به صورت عطف به ماسبق صادر شود که در این صورت در خانه ۱۳ برگه (فرم) آی دی آی آر، عبارت "صادر شده به صورت عطف به ما سبق" قید خواهد شد.

ماده 17

: صدور المثنای گواهی مبدأ

بند 1

ـ در صورت سرقت، مفقود شدن یا از بین رفتن گواهی مبدأ، صادرکـننده می تواند از مقام های صلاحیتدار صادرکننده گواهی مبدأ مزبور، درخواسـت صدور المـثنی براساس مدارک صادراتی کـالا که در اختیـار آنها می باشد، نماید.

بند 2

ـ المثنایی که به این صورت صادر می شود باید با عبارت«رونوشت برابر اصل» تأیید گردد.

بند 3

ـ تأییدیه مورد اشاره در بند (۲) باید در خانه شماره (۱۲) گواهی مبدأ المثنی درج شود.

بند 4

ـ المثنی که باید تاریخ صدور نسخه اصلی گواهی مبدأ در آن درج شده باشد، از همان تاریخ معتبر خواهد بود.

بند 5

ـ المثنی حداکثر تا یک سال پس از تاریخ صدور گواهی مبدأ اصلی، صادر خواهد شد.

ماده 18

: اعتبار گواهی مبدأ

بند 1

ـ گواهی مبدأ به مدت (۱۲) ماه از تاریخ صدور در طرف صادرکننده اعتبار خواهد داشت و باید ظرف مدت مذکور به مقام های گمرکی طرف واردکننده تسلیم شود.

بند 2

ـ گواهی مبدأیی را که پس از تاریخ نهایی مذکور برای تسلیم که در بند (۱) مشخص شده است به مقام های گمرکی طرف واردکننده تسلیم می شود، در صورتی می توان جهت اعمال رفتار ترجیحی پذیرفت که عدم ارائه این مدارک تا تاریخ نهایی مقرر، ناشی از قوه قاهره باشد.

بند 3

ـ در سایر مواردی که تسلیم گواهی مبدأ با تأخیر انجام می شود، چنانچه محصولات قبل از تاریخ نهایی مذکور تسلیم شده باشند، مقام های گمرکی طرف واردکننده می توانند گواهی مبدأ مزبور را بپذیرند.

ماده 19

: تسلیم گواهی مبدأ

بند 1

ـ گواهی مبدأ طبق رویه های حاکم در طرف واردکننده به مقام های گمرکی طرف مذکور تسلیم خواهد شد. مقام های مذکور می توانند از واردکننده بخواهند که مدرک مربوط را با بیانیه ای همراه نماید، مبنی بر اینکه محصولات موردنظر شرایط لازم را برای اجرای این موافقتنامه دارند.

بند 2

ـ هر طرف کلیه اطلاعات مربوط به روش و چهارچوب زمانی ارائه گواهی مبدأ به طرف دیگر را حداکثر ۳۰ روز پس از تاریخ لازم الاجرا شدن این موافقتنامه ارائه خواهد داد.

ماده 20

: حفظ گواهی مبدأ و اسناد مثبته

بند 1

ـ به منظور صدور گواهی مبدأ و فرآیند راستی آزمایی طبق ماده ۱۸ (اعتبار گواهی مبدأ) و ماده ۲۷ (توسعه و پیاده سازی سامانه تأیید مبدأ الکترونیکی)، تولید کننده یا صادرکننده متقاضی صدور گواهی مبدأ سوابق پشتیبان خود را برای درخواست، حداقل سه سال از تاریخ صدور گواهی مبدأ نگهداری خواهد کرد.

بند 2

ـ واردکننده سوابق مربوط به واردات را به مدت حداقل سه سال از تاریخ صدور گواهی مبدأ نگهداری خواهد کرد.

بند 3

ـ درخواست گواهی مبدأ و کلیه مدارک مربوط به این درخواست حداقل سه سال از تاریخ صدور نزد مقام صادر کننده نگهداری خواهد شد.

بند 4

ـ هر گونه اطلاعات مبادله شده بین طرف های ذی ربط، محرمانه تلقی و فقط برای تأیید اعتبار گواهی های مبدأ استفاده خواهد شد.

ماده 21

: مغایرت ها و اشتباهات شکلی

بند 1

ـ کشف مغایرت های جزئی بین مندرجات گواهی مبدأ و مندرجات اسنادی که جهت انجام تشریفات ورود کالا به اداره گمرک ارائه می شود، فی نفسه موجب سلب اعتبار گواهی مبدأ نخواهد شد، مشروط بر اینکه برای مقام های گمرکی طرف واردکننده به نحو مقتضی محرز شود که سند مزبور با محصولات ارائه شده مطابقت دارد.

بند 2

ـ اشتباهات شکلی آشکار از قبیل اشتباه در ماشین نویسی گواهی مبدأ موجب رد این سند نمی شود، مشروط بر اینکه این گونه اشتباهات به نحوی نباشد که نسبت به صحت مندرجات این سند ایجاد شبهه نماید.

ماده 22

: صورتحساب طرف ثالث

بند 1

ـ طرف واردکننده ادعای رفتار ترجیحی را صرفاً به این دلیل که صورتحساب توسط صادرکننده کالا صادر نشده است رد نخواهد کرد، مشروط بر اینکه کالا دارای الزامات این پیوست باشد.

بند 2

ـ صادرکننده کالا عبارت «صورت حساب طرف ثالث» و اطلاعاتی مانند نام و کشور شرکت صادرکننده صورت-حساب را در گواهی مبدأ قید خواهد کرد.

بخش پنجم

: ترتیبات مربوط به همکاری های اداری

ماده 23

: راستی آزمایی مدارک مبدأ

بند 1

ـ طرف واردکننده می تواند از مقام صادرکننده طرف صادرکننده درخواست کند تا بررسی های معطوف به گذشته به صورت تصادفی یا در مواردی که طرف واردکننده درباره اصالت این اسناد یا صحت اطلاعات مربوط به مبدأ واقعی کالای مورد نظر یا قسمت های خاصی از آن تردید منطقی داشته باشد، به عمل آید. در صورت چنین درخواستی، مقام صادرکننده طرف صادرکننده با رعایت رویه های زیر در یک بازه زمانی شش ماهه از تاریخ مشخص شده صادرات، بررسی معطوف به گذشته صورت های هزینه تولیدکننده یا صادرکننده را براساس بها و قیمت های جاری انجام خواهد داد:

جزء الف

درخواست طرف واردکننده برای بررسی معطوف به گذشته همراه با گواهی مبدأ مربوط خواهد بود و دلایل و هر گونه اطلاعات اضافی که نشان می دهد ممکن است مشخصات مندرج در گواهی مبدأ مذکور نادرست باشد، مشخص خواهد کرد، مگر اینکه بررسی معطوف به گذشته به صورت تصادفی درخواست شده باشد؛

جزء ب

مقام صادرکننده طرف صادر کننده که درخواست بررسی معطوف به گذشته را دریافت کرده است، فوری به درخواست واکنش نشان داده و ظرف دو (۲) ماه پس از دریافت درخواست پاسخ خواهد داد؛

جزء پ

مقام گمرکی طرف واردکننده می تواند ارائه رفتار ترجیحی را در حالی که منتظر نتیجه راستی آزمایی است، تعلیق کند. با این حال، ترخیص کالا با رعایت هرگونه اقدامات اداری ضروری به واردکننده پیشنهاد خواهد شد، مشروط بر این که مشمول ممنوعیت یا محدودیت واردات نباشد و ظن تقلب وجود نداشته باشد؛ و

جزء ت

مقام صادرکننده فوری نتایج فرآیند راستی آزمایی را به طرف واردکننده ارسال و سپس تعیین خواهد کرد که آیا کالای موضوع بررسی حائز شرایط احراز مبدأ هست یا خیر. کل فرآیند بررسی معطوف به گذشته، از جمله فرآیند اطلاع رسانی به مقام صادرکننده طرف صادرکننده در مورد نتیجه تصمیم گیری در مورد این که کالا دارای مبدأ هست یا نیست ظرف شش (۶) ماه تکمیل خواهد شد. در حالی که فرآیند بررسی معطوف به گذشته در حال انجام است، جزء (پ) اعمال خواهد شد.

بند 2

ـ مقام گمرکی طرف واردکننده می تواند قبل از درخواست بررسی معطوف به گذشته بر اساس بند (۱)، اطلاعات یا اسناد مربوط به مبدأ کالای وارداتی را طبق قوانین و مقررات داخلی خود از واردکننده درخواست کند.

بند 3

ـ اگر طرف واردکننده از نتیجه بررسی معطوف به گذشته راضی نباشد، در شرایط استثنایی می تواند درخواست بازدیدهای راستی آزمایی از طرف صادرکننده را به عمل آورد.

بند 4

ـ قبل از انجام یک بازدید راستی آزمایی طبق بند (1)

جزء الف

طرف واردکننده یک اطلاعیه کتبی در مورد قصد خود برای انجام بازدید راستی آزمایی به طور همزمان به افراد زیر ارسال خواهد کرد:

زیرجزء 1

1) تولید کننده یا صادرکننده ای که قرار است از محل آن بازدید شود؛

زیرجزء 2

2) مقام صادرکننده طرفی که قرار است بازدید راستی آزمایی در قلمرو آن انجام شود؛

زیرجزء 3

3) مقام گمرکی طرفی که قرار است بازدید راستی آزمایی در قلمرو آن انجام شود؛ و

زیرجزء 4

4) واردکننده کالای موضوع بازدید راستی آزمایی؛

جزء ب

اطلاعیه کتبی ذکر شده در جزء (الف) تا حد امکان جامع و شامل موارد زیر خواهد بود:

زیرجزء 1

1) نام مقام گمرکی صادر کننده اطلاعیه؛

زیرجزء 2

2) نام تولیدکننده یا صادرکننده ای که قرار است از محل آن بازدید شود؛

زیرجزء 3

3) تاریخ پیشنهادی بازدید راستی آزمایی؛

زیرجزء 4

4) حیطه پیشنهادی برای بازدید راستی آزمایی، از جمله ارجاع به کالای موضوع راستی آزمایی؛ و

زیرجزء 5

5) اسامی و تعیین مقام هایی که بازدید راستی آزمایی را انجام می دهند.

جزء پ

طرف واردکننده رضایت کتبی تولیدکننده یا صادرکننده ای را که قرار است از اماکن آن بازدید شود، کسب خواهد کرد؛

جزء ت

اگر موافقت کتبی تولیدکننده یا صادرکننده طی سی (۳۰) روز از تاریخ دریافت اطلاعیه بر اساس جزء (الف) اخذ نشود، طرف اطلاعیه دهنده بر اساس بهترین اطلاعات موجود می تواند رفتار ترجیحی را برای کالای مندرج در گواهی مبدأ مذکور که مشمول بازدید راستی آزمایی می شد، رد کند؛ و

جزء ث

مقام صادرکننده که اطلاعیه را دریافت می کند، می تواند بازدید راستی آزمایی پیشنهادی را به تعویق بیندازد و طرف واردکننده را از چنین قصدی ظرف پانزده (۱۵) روز از تاریخ دریافت اطلاعیه مطلع کند. علی رغم هرگونه تعویق، هر بازدید راستی آزمایی ظرف شصت (۶۰) روز از تاریخ دریافت، یا مدت طولانی تری که ممکن است طرف ها توافق کنند، انجام خواهد شد.

بند 5

ـ طرفی که بازدید راستی آزمایی را انجام می دهد، به تولیدکننده یا صادرکننده ای که کالای آن مشمول چنین راستی-آزمایی است و مقام صادرکننده مربوط، تصمیم کتبی در مورد واجد شرایط بودن یا نبودن کالای موضوع این راستی-آزمایی را به عنوان کالای مبدأ ارائه خواهد کرد.

بند 6

ـ هرگونه رفتار ترجیحی تعلیق شده پس از تصمیم کتبی ذکر شده در بند (۵) مبنی بر واجد شرایط بودن کالا به عنوان کالای مبدأ، اعاده خواهد شد.

بند 7

ـ تولیدکننده یا صادرکننده سی (۳۰) روز از تاریخ دریافت تصمیم کتبی، اجازه خواهد داشت نظرات کتبی یا اطلاعات اضافی را در مورد واجد شرایط بودن کالا برای رفتار ترجیحی ارائه دهد. اگر باز هم مشخص شود که کالا فاقد شرایط احراز مبدأ است، تصمیم نهایی کتبی ظرف سی (۳۰) روز از تاریخ دریافت نظرات یا اطلاعات اضافی از تولیدکننده یا صادرکننده به مقام صادرکننده ابلاغ خواهد شد.

بند 8

ـ فرآیند بازدید راستی آزمایی، شامل بازدید واقعی و تعیین احراز مبدأ بودن یا نبودن کالای موضوع این راستی آزمایی، بر اساس بند (3) انجام و نتایج آن حداکثر ظرف مدت دوازده ماه از اولین روز فرآیند راستی آزمایی، به مقام صادرکننده ابلاغ خواهد شد. در حالی که فرآیند راستی آزمایی در حال انجام است، جزء (پ) بند 1 اعمال خواهد شد.

ماده 24

: رد رفتار ترجیحی

بند 1

ـ مقام گمرکی طرف واردکننده می تواند رفتار ترجیحی را در موارد زیر رد کند:

جزء الف

کالا الزامات این پیوست را برآورده نکند؛

جزء ب

گواهی مبدأ با ماده ۱۵ (تشریفات صدور گواهی مبدأ)، ماده ۱۶ (صدور گواهی مبدأ به صورت عطف به ماسبق)، ماده ۱۷ (صدور المثنی گواهی مبدأ)، ماده ۱۸ (اعتبار گواهی مبدأ) و ماده ۲۲ (صورت حساب طرف ثالث) مطابقت نداشته باشد؛

جزء پ

واردکننده گواهی مبدأ را در مدت تعیین شده در قوانین و مقررات داخلی طرف واردکننده طبق ماده ۱۹ (تسلیم گواهی مبدا) به مقام های گمرکی طرف واردکننده ارائه نکند؛ یا

جزء ت

موارد دیگری پیش آید که ممکن است طرف ها توافق کنند.

بند 2

ـ در طی مراحل راستی آزمایی، مقام گمرکی طرف واردکننده می تواند رفتار ترجیحی را در موارد زیر رد کند:

جزء الف

طرف صادرکننده در مدت موضوع جزء (ب) بند (۱) ماده ۲۳ (راستی آزمایی مدارک مبدأ) به درخواست پاسخ ندهد؛

جزء ب

طرف صادرکننده درخواست بازدید راستی آزمایی مذکور در بند (۳) ماده ۲۳ (راستی آزمایی مدارک مبدأ) را رد کند؛

جزء پ

آن طرف در بازه زمانی مذکور در در اجزای (ت) و (ث) بند ۴ ماده ۲۳ (راستی آزمایی مدارک مبدأ) به این مکاتبه پاسخ ندهد؛ یا

جزء ت

اطلاعات ارائه شده به مقام گمرکی طرف واردکننده طبق ماده ۲۳ (راستی آزمایی مدارک مبدأ)، برای اثبات اینکه کالای واجد شرایط به عنوان کالای مبدأ طرف صادرکننده است کافی نباشد.

بند 3

ـ اگر گمرک طرف واردکننده ادعای رفتار ترجیحی را رد کند، فوری اطلاعیه کتبی را که شامل دلایل رد می شود به مقام های صادرکننده ارائه خواهد کرد و رونوشت آن را در اختیار واردکننده قرار خواهد داد.

ماده 25

: حل و فصل اختلاف

در صورت بروز اختلاف بین مقام های گمرکی درخواست کننده راستی آزمایی و مقام های صلاحیتدار مسئول انجام این راستی آزمایی در رابطه با رویه های راستی آزمایی ماده ۲۳ (راستی آزمایی مدارک مبدأ) که قابل حل و فصل نیست، یا در مواردی که سؤالی در مورد تفسیر این پیوست مطرح می شود، مراتب به کارگروه مشترک ارائه خواهد شد.

ماده 26

: اقدام در برابر اعمال متقلبانه و مجازات ها

بند 1

ـ هنگامی که در مورد انجام اقدامات متقلبانه در ارتباط با گواهی مبدأ، شک به وجود بیاید؛ مقام های دولتی ذی ربط در مورد اقدامی که قرار است توسط یک طرف علیه اشخاص درگیر اتخاذ شود، همکاری خواهند کرد.

بند 2

ـ هر طرف برای اعمال متقلبانه مربوط به گواهی مبدأ، مجازات های قانونی وضع خواهد کرد.

بند 3

ـ در مورد اشخاصی که به منظور برخورداری از رفتار ترجیحی برای محصولات، سندی تهیه می نمایند که حاوی اطلاعات نادرست است، مجازات هایی طبق قوانین و مقررات کشور واردکننده وضع خواهد شد.

ماده 27

: توسعه و پیاده سازی سامانه تأیید مبدأ الکترونیکی

بند 1

ـ طرف ها برای اجرای سامانه تأیید مبدأ الکترونیکی تلاش خواهند کرد.

بند 2

ـ هدف سامانه تأیید مبدأ الکترونیکی، ایجاد پایگاه داده شبکه است که جزئیات تمام گواهی های مبدأ صادر شده توسط نهاد صلاحیتدار را ثبت می کند و برای بررسی اعتبار و محتوای هر گواهی مبدأ صادر شده، در دسترس مقام های گمرکی طرف دیگر قرار می دهد.

بند 3

ـ کلیه الزامات و مشخصات برای بهره برداری از سامانه تأیید مبدأ الکترونیکی در سند الحاقی جداگانه ای بین طرف ها تنظیم خواهد شد.

بند 4

ـ طرف ها برای چنین منظوری، گروه کاری ایجاد خواهند کرد که برای توسعه و اجرای سامانه تأیید مبدأ الکترونیکی تلاش خواهد کرد.

بخش ششم

: مقررات نهایی

ماده 28

: کارگروه فرعی امور گمرکی و تعیین مبدأ

کارگروه فرعی در امور گمرکی و تعیین مبدأ در کارگروه مشترک تشکیل خواهد شد تا در انجام وظایف آن و اطمینان از ادامه روند تبادل اطلاعات و مشاوره بین کارشناسان کمک کند. کارگروه فرعی مذکور متشکل از کارشناسان طرف های مسئول در امور گمرکی و تعیین مبدأ خواهد بود.

ماده 29

: کالاهای در حال عبور و در انبار

کالاهایی که طبق مفاد بخش ۲ (محصولات دارای مبدأ داخلی) هستند و در تاریخ لازم الاجرا شدن این موافقتنامه یا در حال حمل و نقل هستند یا در انبارهای موقت طرف نگه داری می شوند، می توانند مشروط بر ارائه گواهی مبدأ صادر شده به صورت عطف به ماسبق و هر گونه اسنادی که مدارک مثبته شرایط حمل را فراهم می کند، به مقامات گمرکی طرف واردکننده ظرف چهار ماه از لازم الاجرا شدن این موافقتنامه، به عنوان محصولات دارای مبدأ داخلی پذیرفته شوند

ضمیمه

گواهی مبدأ

نسخه اصلی (نسخه دوم، نسخه سوم)

پیوست 4

پیوست شماره ۴

مبحث 1

جدول زمانی

بند 1

ـ دیوان داوری پس از مشورت با طرف ها، در صورت امکان، ظرف هفت روز از تاریخ تشکیل دیوان داوری، جدول زمانی فرآیند دیوان داوری را تعیین خواهد کرد. جدول زمانی شاخص پیوست شده به این پیوست باید به عنوان راهنما مورد استفاده قرار گیرد. چنانچه دیوان داوری نیاز به اصلاح جدول زمانی را تشخیص دهد، به صورت کتبی با طرف ها در مورد اصلاح پیشنهادی و دلیل آن مشورت خواهد کرد و اصلاحات شکلی یا اداری لازم را در صورت لزوم انجام خواهد داد.

بند 2

ـ فرآیند دیوان داوری از تاریخ تشکیل دیوان داوری تا تاریخ گزارش نهایی از ۱۶۵ روز تجاوز نخواهد کرد، مگر اینکه طرف ها به نحو دیگری توافق کنند.

مبحث 2

بند 3

ـ به استثنای مواردی که دیوان داوری تصمیم دیگری بگیرد، طرف خواهان اولین لایحه کتبی خود را حداکثر ظرف ۱۵ روز پس از تاریخ تشکیل دیوان داوری به دیوان داوری ارائه خواهد کرد. طرف خوانده اولین لایحه کتبی خود را حداکثر ظرف ۴۵ روز پس از تاریخ تحویل اولین لایحه کتبی طرف خواهان به دیوان داوری ارائه خواهد کرد. برای هر داور رونوشتی ارائه خواهد شد.

بند 4

ـ هر طرف همزمان با تسلیم لایحه کتبی خود به دیوان داوری، نسخه ای از آن را به طرف دیگر نیز ارائه خواهد کرد.

بند 5

ـ هر طرف می تواند ظرف ۱۰ روز پس از پایان جلسه استماع، لایحه کتبی تکمیلی برای پاسخ به هر موضوعی که در جریان جلسه استماع پیش آمده به دیوان داوری و طرف دیگر تسلیم کند.

بند 6

ـ در صورت توافق طرف ها و دیوان داوری، لوایح کتبی، مکاتبات و سایر اسناد می توانند در صورت امکان از طریق وسایل الکترونیکی تسلیم شوند.

بند 7

ـ اشتباهات جزئی با ماهیت دفتری در هر درخواست، اطلاعیه، لایحه کتبی یا سایر اسناد مربوط به رسیدگی دیوان داوری می تواند در اسرع وقت با تسلیم سندی جدید که به وضوح تغییرات را از طریق وسایل ارتباطی توافق شده نشان می دهد، اصلاح شود.

مبحث 3

بند 8

ـ سرداور دیوان داوری در تمامی جلسات آن ریاست خواهد کرد. دیوان داوری می تواند اختیار اتخاذ تصمیم های اداری و شکلی را به سرداور تفویض کند.

بند 9

ـ دیوان داوری به جز مواردی که در این پیوست به گونه ای دیگر مقرر شده باشد، می تواند فعالیت های خود را به هر وسیله ای از جمله از طریق تلفن، ارسال دورنگار و هر وسیله ارتباط الکترونیکی دیگر انجام دهد. وسایل ارتباطی توسط دیوان داوری تعیین و به طرف ها از قبل اطلاع داده خواهد شد.

بند 10

ـ مذاکرات دیوان داوری محرمانه خواهد بود. فقط داوران می توانند در مذاکرات دیوان داوری شرکت کنند. گزارش دیوان داوری بدون حضور طرف ها با توجه به اطلاعات ارائه شده و اظهارات ارائه شده تهیه خواهد شد.

مبحث 4

بند 11

ـ جدول زمانی که طبق قاعده ۱ تنظیم شده، حداقل یک جلسه استماع را برای طرف ها به منظور ارائه پرونده های خود به دیوان داوری پیش بینی خواهد کرد.

بند 12

ـ در صورت توافق طرف ها، دیوان داوری می تواند جلسات استماع دیگری را نیز تشکیل دهد.

بند 13

ـ همه داوران در جلسات استماع حضور خواهند داشت. جلسات استماع دیوان داوری به صورت غیرعلنی و صرفاً با حضور داوران و طرف ها برگزار خواهد شد. با این حال، با مشورت طرف ها، دستیاران، مترجمان یا صورتجلسه نویسان تعیین شده نیز ممکن است در جلسات استماع حضور داشته باشند تا به دیوان داوری در انجام امور کمک کنند. هر گونه ترتیبات ایجاد شده توسط دیوان داوری می تواند با توافق طرف ها اصلاح شود.

بند 14

ـ جلسه استماع توسط دیوان داوری به نحوی انجام خواهد شد که اطمینان حاصل شود که طرف خواهان و طرف خوانده زمان برابری برای ارائه پرونده خود داشته باشند. دیوان داوری جلسه استماع را به روش زیر انجام خواهد داد: استدلال طرف خواهان؛ استدلال طرف خوانده؛ پاسخ طرف خواهان؛ پاسخ متقابل طرف خوانده؛ بیانیه پایانی طرف خواهان؛ و بیانیه پایانی طرف خوانده. سرداور می تواند محدودیت های زمانی برای استدلال های شفاهی تعیین کند تا اطمینان حاصل شود که به هر یک از طرف ها زمان برابری داده می شود.

بند 15

ـ طرف های اختلاف نسخه کتبی اظهارات شفاهی خود را ظرف یک روز از تاریخ جلسه استماع در اختیار دیوان داوری قرار خواهند داد.

مبحث 5

بند 16

ـ جلسات استماع دیوان داوری و اسناد ارائه شده به آن محرمانه خواهد بود. هر طرف اطلاعات محرمانه ای را که توسط طرف دیگر به دیوان داوری ارجاع شده و آن طرف آن را محرمانه تعیین کرده است به عنوان اطلاعات محرمانه در نظر خواهد گرفت.

بند 17

ـ چنانچه یکی از طرف ها تعیین کند که لوایح کتبی آن به دیوان داوری محرمانه است، بنا به درخواست طرف دیگر، خلاصه ای غیرمحرمانه از اطلاعات مندرج در لوایح کتبی خود که برای عموم قابل افشا بوده را حداکثر ظرف پنج روز از تاریخ درخواست به دیوان داوری و طرف دیگر ارائه خواهد داد. هیچ چیز در این قواعد نمی تواند مانع یک طرف جهت افشای مواضع خود برای عموم شود.

مبحث 6

بند 18

ـ دیوان داوری می تواند در صورت درخواست یک طرف ، یا به ابتکار خود، مشروط به موافقت طرف ها و با رعایت شرایط و ضوابطی که طرف ها با آنها موافقت می نمایند، اطلاعات و مشاوره فنی را از هر فرد یا نهادی که مناسب بداند، بخواهد. دیوان داوری هرگونه اطلاعاتی را که از این طریق به دست آمده برای اظهارنظر در اختیار طرف ها قرار خواهد داد.

مبحث 7

بند 19

ـ زبان کاری رسیدگی های دیوان داوری، از جمله برای لوایح کتبی، استدلال ها یا ارائه های شفاهی، گزارش دیوان داوری و کلیه مکاتبات کتبی و شفاهی بین طرف ها و با دیوان داوری، زبان انگلیسی خواهد بود.

مبحث 8

بند 20

ـ دیوان داوری باید سابقه ای تنظیم نموده و گزارش نهایی از تمام هزینه های عمومی صرف شده در رابطه با جریان رسیدگی، از جمله هزینه های پرداخت شده به دستیاران، صورتجلسه نویسان تعیین شده، یا سایر افراد که نزد خود دارد، ارائه دهد.

جدول زمانی شاخص برای دیوان داوری

دیوان داوری در تاریخ .../.../... تأسیس شد.

بند 21

ـ دریافت اولین لایحه کتبی طرف ها:

جزء الف

طرف خواهان: ۱۵ روز پس از تاریخ تشکیل دیوان داوری؛

جزء 2

طرف خوانده: ۴۵ روز پس از جزء (الف)؛

بند 22

ـ تاریخ اولین جلسه استماع با طرف ها: ۳۰ روز پس از دریافت اولین لایحه طرف خوانده؛

بند 23

ـ دریافت لوایح کتبی تکمیلی طرف ها: ۱۰ روز پس از تاریخ اولین جلسه استماع؛

بند 24

ـ صدور گزارش اولیه به طرف ها: ۳۵ روز پس از دریافت لوایح کتبی تکمیلی؛

بند 25

ـ مهلت ارائه نظرات کتبی طرف ها در مورد گزارش اولیه: ۱۵ روز پس از صدور گزارش اولیه؛ و

بند 26

ـ صدور گزارش نهایی به طرف ها: ظرف ۳۰ روز پس از ارائه گزارش اولیه.

مبحث 9

بند 27

ـ اگر در جریان رسیدگی های داوری، طرف ها اختلاف را حل و فصل نمایند، دیوان داوری بر اساس درخواست طرف ها جریان رسیدگی ها را خاتمه خواهد داد و می تواند رأی مبتنی بر صلح و سازش صادر کند.

مبحث 10

بند 28

ـ گزارش اولیه از جمله شامل بخش های توصیفی و یافته ها و نتیجه گیری های دیوان داوری خواهد بود.

بند 29

ـ در شرایط استثنایی، اگر دیوان داوری تشخیص دهد که نمی تواند گزارش اولیه خود را در بازه های زمانی مشخص شده در پیوست صادر کند، طرف های اختلاف را به صورت کتبی از دلایل تأخیر همراه با تخمین دوره ای که طی آن گزارش اولیه را صادر خواهد کرد، مطلع خواهد کرد. هر گونه تأخیر نباید از یک دوره ۳۰ روزه دیگر تجاوز کند، مگر اینکه طرف های اختلاف به نحو دیگری توافق کنند.

مبحث 11

بند 30

ـ گزارش ها و تصمیم های دیوان داوری با اکثریت آرا اتخاذ خواهد شد.

موخره

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و چهار تبصره منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و سی و سه ماده و چهار فقره پیوست که گزارش آن توسط کمیسیون اقتصادی به صحن مجلس تقدیم شده بود، پس از تصویب در جلسه علنی روز سه-شنبه مورخ سوم مهرماه یکهزار و چهارصد و سه مجلس، در تاریخ 1403/7/11 به تأیید شورای نگهبان رسید.

امضاء

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ محمدباقر قالیباف

اسناد مرتبط

دستگاه‌های مجری

وزارت صنعت،معدن و تجارت وزارت امور خارجه

گیرندگان رونوشت

دفتر رئیس جمهور دفتر رئیس قوه قضائیه دفتر مقام معظم رهبری دفتر رئیس مجلس شورای اسلامی دفتر معاون اول رئیس جمهور دفتر هیأت دولت دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام دبیرخانه شورای نگهبان دبیرخانه شورای اطلاع رسانی دولت معاونت امور مجلس رئیس جمهور معاونت حقوقی رئیس جمهور معاونت امور تقنینی معاونت امور مجلس شورای اسلامی معاونت قوانین مجلس شورای اسلامی معاونت نظارت مجلس شورای اسلامی معاونت ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات نهاد ریاست جمهوری اداره کل پیگیری طرح ها و لوایح اداره کل اسناد و تنقیح قوانین مجلس شورای اسلامی اداره کل تدوین قوانین مجلس شورای اسلامی سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران روزنامه رسمی کلیه وزارتخانه ها,سازمان ها,موسسات دولتی,نهاد های انقلاب اسلامی و استانداری های سراسر کشور دیوان محاسبات

کدهای موضوعی

قراردادهای دوجانبه واردات و صادرات وظایف صنعت ، معدن و تجارت داوری صدا و سیما و تجهیزات مخابراتی مربوط امور گمرکی بانکی و پولی حفاظت محیط زیست

قانون موافقتنامه تجارت ترجیحی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اندونزی

نوع قانون

مرجع تصويب

تاریخ سند تصويب

شماره ابلاغ

مرجع ابلاغ

شماره روزنامه رسمي

آخرین وضعیت

طبقه بندی

تاريخ تصويب

شماره سند تصویب

تاریخ ابلاغ

تاريخ اجرا

تاریخ روزنامه رسمي

تاریخ انتشار

فهرست مطالب

متن کامل قانون

ماده واحده

تبصره ۱

تبصره ۲

تبصره ۳

تبصره ۴

ماده ۱

الف )

ب )

پ )

ت )

ث )

ماده ۲

ماده ۳

الف )

ب )

پ )

ت )

ث )

ج )

چ )

ماده ۴

ماده ۵

ماده ۶

ماده ۷

ماده 8

الف )

ب )

پ )

ماده ۹

ماده ۱۰

الف )

ب )

ماده ۱۱

ماده ۱۲

ماده ۱۳

ماده ۱۴

ماده ۱۵

ماده ۱۶

الف )

ب )

پ )

ت )

ث )

ج )

چ )

ح )

خ )

ماده ۱۷

الف )

ب )

1)