قانون اصلاح موادی از قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 1367/1/30 و الحاق موادی به آن

ماده 1

- ماده 1 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /67 مجلس شورای اسلامی و تبصره آن بصورت زیر اصلاح می‌ گردد و 8‌ تبصره جدید به عنوان تبصره‌ های 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 و 8 و 9 به آن الحاق می ‌گردد.

ماده 1 - کلیه افراد ایرانی با تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر که پس از تاریخ 1 /4 /1367 از مراکز آموزش عالی گروه پزشکی (دولتی و غیردولتی) در ‌داخل و یا خارج از کشور فارغ ‌التحصیل شده یا می ‌شوند و خدمت آنان از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد نیاز اعلام می‌ گردد‌ مکلفند حداکثر مدت 5 سال اول پس از فراغت از تحصیل خود را در داخل کشور و در مناطق مجاز به ترتیبی خدمت نمایند که در هر حال سه پنجم آن‌ در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تشکیلات تابعه آن انجام پذیرد.

‌تبصره 1 - نحوه و مدت شمول این قانون در مورد مشمولین موضوع ماده فوق برای مدتی کمتر از 5 سال بر حسب نوع مدرک تحصیلی، محرومیت ‌نقاط (‌شهر، بخش، روستا) به تفصیل آئیننامه‌ ای خواهد بود که حداکثر ظرف مدت 2 ماه پس از تصویب این قانون توسط وزارت بهداشت، درمان و‌ آموزش پزشکی تهیه به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

‌تبصره 2 - منظور از مناطق غیرمجاز در این قانون، شهرهای تهران بزرگ (‌تهران، اسلامشهر، شهر ری، شمیرانات، و لواسانات)، ورامین، کرج، شهریار،‌ قزوین، مشهد، تبریز، شیراز، اصفهان می ‌باشد.

‌تبصره 3 - در صورتیکه نیازهای بهداشتی درمانی تعدادی از نقاط مجاز موضوع این قانون از نظر نیروی انسانی بهداشتی درمانی تأمین گردد، اینگونه‌ نقاط می‌ توانند با تشخیص وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از شمول نقاط مجاز موضوع این قانون مستثنی گردند.

‌تبصره 4 - خدمت آن عده از مشمولین موضوع ماده فوق که از مدرک تحصیلی در رشته‌ های علوم پایه پزشکی و پیراپزشکی و فوق تخصص در دیگر‌ رشته‌ ها برخوردار می ‌باشند، در واحدهای بهداشتی، درمانی و آموزش دولتی شهرهای غیرمجاز موضوع این قانون بلااشکال است.

‌تبصره 5 - کسانیکه خدمت موضوع این قانون را به انجام رسانند و همچنین کسانی که دارای پروانه دائم پزشکی بوده و یا واجد شرایط تحصیل پروانه‌ دائم می ‌باشند در صورتیکه مدارک تحصیلی جدیدی اخذ نمایند مشمول خدمات موضوع این قانون نمی ‌باشند.

‌تبصره 6 - دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور می ‌توانند اعضاء هیأت علمی مورد نیاز خود را از طریق استفاده از قانون نحوه تأمین هیأت علمی ‌مورد نیاز دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور مصوب 1 /3 /1365 و قانون نحوه تشکیل پیام ‌آوران بهداشت مصوب 20 /9 /1369 مجلس ‌ شورای اسلامی تأمین نمایند مشروط بر اینکه اینگونه اعضاء هیأت علمی یکسال اول خدمت قانونی خود را در نقاط مجاز موضوع این قانون انجام‌ دهند.

‌تبصره 7 - پزشکان عمومی ذکور مشمول موضوع ماده فوق موظفند یکسال از خدمات قانونی خود را در مراکز بهداشتی و درمانی روستاها و ‌بخشهای کشور انجام دهند.

‌تبصره 8 - مراکز تحقیقاتی داروئی و آزمایشگاههای کنترل و کارخانجات داروسازی مستقر در مناطق غیرمجاز موضوع این قانون می ‌توانند با موافقت ‌معاونین داروئی و پژوهشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حسب مورد از خدمات قانونی داروسازان مشمول ماده فوق استفاده نمایند، ‌خدمات قانونی اینگونه مشمولین از نظر محاسبه خدمات خارج از مرکز و امتیاز مشابه سایر واحدهای آموزشی و پژوهشی همان نقاط مربوطه خواهد‌ بود.

‌تبصره 9 - مستخدمین رسمی دولت مشمولین موضوع ماده فوق که متعهد خدمت در سایر وزارتخانه ‌ها و سازمانها و مؤسسات و شرکتهای دولتی ‌مربوطه هستند موظفند قبل از انجام خدمت مورد تعهد خود در دستگاه مربوطه، خدمات قانونی موضوع این قانون را انجام دهند.

ماده 2

- تبصره ماده 5 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی بشرح زیر اصلاح می‌ گردد.

‌تبصره - مشمولین موضوع این قانون مادام که خدمات قانونی خود را شروع ننموده‌ اند مجاز به دخالت در امور پزشکی نمی ‌باشند.

ماده 3

- ماده 6 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی بشرح زیر اصلاح می ‌گردد و تبصره‌ های 1 و 2‌ آن و ممنوعیت خروج از کشور موضوع ماده 7 قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب 4 /3 /1360 لغو ‌می ‌گردد.

‌ماده 6 - تحویل مدرک تحصیلی و ریزنمرات و صدور هر گونه تأییدیه و گواهینامه فارغ ‌التحصیلی برای مشمولان موضوع این قانون، مادامی که خدمات موضوع این قانون را انجام نداده باشند مجاز نمی ‌باشد.

‌ماده 4

- تبصره 1 ماده 7 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی لغو می ‌گردد و تبصره‌ های 2 و 3 آن به‌ ترتیب به تبصره‌ های 1 و 2 تغییر می ‌یابند.

ماده 5

- ماده زیر با سه تبصره به عنوان ماده 10 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق ‌می‌ گردد:

‌- ماده 10 - بموجب این قانون به دانشگاههای علوم پزشکی و سازمانهای منطقه‌ ای بهداشت و درمان استانها که در تأمین کادر پزشکی و پیراپزشکی‌ مورد نیاز درمانگاههای اورژانس و بخشهای اورژانس شهرستانها با اشکال روبرو شوند اجازه داده می‌ شود تا با همکاری نظام پزشکی محل نسبت به‌ تأمین کادر پزشکی و پیراپزشکی مورد نیاز واحدهای فوق‌ الذکر شهرستان مربوطه از کادر پزشکی و پیراپزشکی مقیم آن شهرستان (‌شاغل در بخش‌ دولتی و غیردولتی) اقدام نمایند.

‌تبصره 1 - آن عده از مشمولین موضوع ماده فوق که بر اساس تشخیص نظام پزشکی مرکز استان مربوطه اشتغال به حرفه پزشکی نداشته و یا به دلیل ‌بیماری قادر به همکاری با درمانگاهها و بخش‌ های اورژانس موضوع ماده فوق نباشند از شمول ماده فوق مستثنی خواهند بود.

‌تبصره 2 - با متخلفین از موضوع ماده فوق بر اساس ضوابط و مقررات انتظامی نظام پزشکی رفتار خواهد شد.

‌تبصره 3 - آئیننامه اجرائی ماده فوق ظرف مدت 2 ماه توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با همکاری سازمان نظام پزشکی جمهوری‌ اسلامی ایران به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

ماده 6

- ماده زیر با یک تبصره به عنوان ماده 11 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق ‌می ‌گردد:

‌ماده 11 - سابقه کار اجرائی و قانونگذاری و اسارت مشمولین موضوع این قانون و قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و‌ داروسازان مصوب 4 /3 /1360 مجلس شورای اسلامی بشرح زیر جزو مدت خدمات قانونی مقرر شده در این قانون و قانون اصلاح خدمت خارج از‌ مرکز فوق ‌الذکر محسوب می ‌گردد.

‌الف - هر سال سابقه اسارت آزادگان مشمول خدمات قانونی فوق ‌الذکر معادل انجام دو سال خدمت قانونی مقرر شده در قوانین مذکور خواهد بود.

ب - هر سال سابقه خدمت مشمولین قانونی فوق ‌الذکر در مسوولیتهای مختلف اجرائی (‌حداقل در مسوولیت مدیر کلی یا سرپرستی اداره کل ‌استان، ریاست یا سرپرستی سازمان یا نهاد انقلابی استان بودن) معادل انجام یکسال خدمت قانونی مقرر شده در قوانین مذکور خواهد بود.

ج - هر یکسال سابقه خدمت مشمولین خدمات قانونی فوق ‌الذکر در امر قانونگذاری معادل انجام یکسال خدمت قانونی مقرر شده در قوانین مذکور‌خواهد بود.

‌تبصره - منظور از سوابق اسارت و کار اجرائی و قانونگذاری مقرر شده در ماده فوق شامل سوابقی است که مشمولین خدمات قانونی مذکور پس از‌ پیروزی انقلاب اسلامی در امور فوق ‌الذکر داشته‌ اند.

ماده 7

- ماده زیر با دو تبصره به عنوان ماده 12 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق ‌می‌ گردد:

‌ماده 12 - مشمولین قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب 4 /3 /1360 مجلس شورای اسلامی می ‌توانند از‌ تسهیلات و مزایای مقرر شده در قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی و اصلاحیه‌ ها و الحاقیه‌ های بعدی ‌آن استفاده نمایند و نیز خدمات قانونی خود را حسب مورد در نقاط مجاز مذکور در مواد 1 و 2 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی و اصلاحیه‌ ها و الحاقیه‌ های بعدی آن انجام دهند.

‌تبصره 1 - خدمات قبلی مشمولین قانون خدمت خارج از مرکز پزشکان و پیراپزشکان و داروسازان به قوت خود باقی است و جزو خدمات قانونی آنها‌ محسوب می ‌گردد:

‌تبصره 2 - مدت خدمت خارج از مرکز آن عده از مشمولین تبصره ماده 6 قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و پیراپزشکان و دندانپزشکان و‌ داروسازان مصوب 4 /3 /1360 مجلس شورای اسلامی که بخواهند خدمت خارج از مرکز خود را در نقاط موضوع ماده 2 این قانون (‌نقاط غیرمجاز این ‌قانون) انجام دهند از 3 سال به حداکثر 5 سال اصلاح می‌ گردد.

ماده 8

- ماده زیر با یک تبصره به عنوان ماده 13 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق ‌می‌ گردد.

‌ماده 13 - مشمولین قانون راجع به استفاده از خدمات پزشکان و دندانپزشکانی که موفق به گذراندن امتحان نهائی در وزارت فرهنگ و آموزش عالی و‌اخذ مدارک لازم نشده ‌اند مصوب 29 /10 /1358 شورای انقلاب اسلامی، فارغ ‌التحصیل در رشته تخصصی مربوطه محسوب می ‌گردند و از مزایای مقرر شده برای سایر فارغ ‌التحصیلان رشته همطراز بهره ‌مند خواهند شد و حسب مورد با توجه به تاریخ اتمام دوره تخصصی مربوطه مشمول انجام خدمت‌ قانونی مقرر در این قانون یا قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب 4 /3 /1360 مجلس شورای اسلامی‌ خواهند شد.

‌تبصره - آن عده از مشمولین ماده فوق که قبل از تصویب این قانون پروانه دائم پزشکی اخذ نموده ‌اند و مایلند از تسهیلات و مزایای ماده فوق استفاده ‌نمایند موظف به انجام حداقل یکسال خدمت در نقاط مجاز موضوع این قانون می ‌باشند.

ماده 9

- ماده زیر به عنوان ماده 14 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق می‌ گردد:

‌ماده 14 - بموجب این قانون فارغ ‌التحصیلان رشته ‌های گروه پزشکی خارج از کشور با توجه به نوع مدرک تحصیلی و مدت استفاده از ارز و دیگر ‌خدمات دولتی مشمول انجام خدمات قانونی موضوع این قانون و قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب 4 /3 /1360 مجلس شورای اسلامی بشرح زیر خواهند شد:

‌الف - پزشکان و دندانپزشکان و داروسازانی که دارای مدرک تخصصی در یکی از رشته‌ های مربوطه می‌ باشند و خدمت وظیفه عمومی را انجام داده یا ‌از انجام آن معاف هستند و در طول تحصیل خود در خارج از کشور از مزایای ارز دولتی برخوردار نبوده ‌اند از انجام خدمات موضوع این قانون معاف‌ خواهند بود و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مجاز است پروانه دائم پزشکی برای آنان صادر نماید.

ب - آن عده از پزشکان و دندانپزشکان و داروسازانی که بر اساس ضوابط کشورهای محل تحصیل، متخصص در یکی از رشته‌ های مربوطه شناخته‌ می ‌شوند لکن به هنگام ارزشیابی مدارک تحصیلی آنان نیاز به تکمیل دوره مربوطه (‌حداکثر یکسال) داشته باشند، پس از گذراندن دوره تکمیلی مذکور‌ و موفقیت در امتحان مربوطه مشمول مفاد بند الف خواهند شد و از مزایای مربوطه استفاده خواهند کرد.

ج - آن عده از پزشکان و دندانپزشکان و داروسازانی که در بین دوره دستیاری تخصصی وارد کشور می ‌شوند و دوره دستیاری تخصصی خود را تا اخذ ‌تخصص در رشته مربوطه در ایران ادامه می‌ دهند، در صورتی که از مزایای ارز دولتی بهره‌ مند نگردیده باشند، خدمات قانونی موضوع این قانون را برابر‌ سنوات آموزش آنها در ایران، به انجام خواهند رساند.

‌د - آن عده از پزشکان عمومی و دندانپزشکان عمومی و دکترهای حرفه‌ ای علوم آزمایشگاهی تشخیص طبی و داروسازان عمومی که در طول دوره ‌تحصیل خود در خارج از کشور از مزایای ارز دولتی بهره ‌مند نگردیده باشند، مشمول انجام دو سال خدمت پزشکی در نیروهای مسلح جمهوری‌ اسلامی ایران یا تشکیلات تابعه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهند شد و تعهد خدمتی دیگری را نخواهند داشت.

هـ - آن عده از فارغ ‌ التحصیلان رشته‌ های گروه پزشکی مشمول خدمات موضوع این قانون که در طول دوره تحصیل خود در خارج از کشور، مدتی از ‌مزایای ارز دولتی بهره‌ مند گردیده باشند، موظفند به ازاء هر سال استفاده از ارز دولتی، یکسال در نقاط مجاز موضوع این قانون خدمت نمایند و پس از‌ اتمام تعهدات قانونی خود، ‌در صورتی که از گروه دارای پروانه باشند، پروانه دائم پزشکی دریافت خواهند نمود.

ماده 10

- ماده زیر با 2 تبصره به عنوان ماده 15 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق‌ می‌ گردد:

ماده 15 - مشمولان این قانون از لحاظ حقوق و مزایا و امور رفاهی (‌مرخصی‌ های استحقاقی، استعلاجی، بدون حقوق، پاداش، کمک‌ های غیر نقدی و ‌سایر مزایا) تابع قوانین و مقررات استخدامی کشوری می ‌باشند و چنانچه به دستگاه دیگر معرفی گردند که دارای مقررات استخدامی خاص باشد تابع‌ ضوابط حقوقی و رفاهی آن دستگاه (‌خدمت گیرنده) خواهند بود.

‌تبصره 1 - مشمولان این قانون که بطور تمام وقت و بدون کار انتفاعی خصوصی خدمت می ‌نمایند، چنانچه از گروه دارای پروانه باشند (‌پزشک، ‌دندانپزشک، داروساز، دکتر حرفه ‌ای علوم آزمایشگاهی تشخیص طبی) مجازند از اضافه ‌کاری و حق محرومیت از مطب طبق آئیننامه اجرائی که‌ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تدوین خواهد نمود استفاده نمایند و در صورتیکه از گروه بدون پروانه باشند می‌ توانند از مزایای دو نوبت‌ کار موظف (‌کار و اضافه‌ کار) بهره ‌مند گردند.

‌تبصره 2 - مشمولین موضوع این قانون می‌ توانند در حین انجام خدمت قانونی مربوطه به استخدام پیمانی یا رسمی دستگاه مربوطه درآیند.

ماده 11

- ماده زیر با یک تبصره بعنوان ماده 16 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق‌ می ‌گردد:

‌ماده 16 - آن عده از مشمولین این قانون که به سن بالای 50 سالگی رسیده باشند از انجام خدمات موضوع این قانون معاف خواهند بود و پروانه دائم‌ پزشکی دریافت خواهند نمود.

‌تبصره - آن عده از پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان و دکترهای حرفه ‌ای علوم آزمایشگاهی تشخیص طبی که در سن 45 تا 50 سالگی و نیز آن عده‌ از پیراپزشکانی که در سن 40 تا 50 سالگی مدرک جدیدی اخذ نمایند، در صورتی که بخاطر مدرک قبلی مربوطه مشمول انجام خدمات قانونی ‌نباشند، از خدمات دولتی موضوع این قانون معاف خواهند بود.

ماده 12

- ماده زیر به عنوان ماده 17 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق می ‌گردد:

‌ماده 17 - بهداشتکاران دهان و دندان و کاردانهای (‌تکنیسین‌ ها) ‌بهداشت و مبارزه با بیماریها به شرطی مشمول انجام خدمات قانونی موضوع این قانون ‌نخواهند بود که خدمات مقرر شده در قوانین خاص مربوط به خود را انجام داده باشند.

ماده 13

- ماده زیر با 7 تبصره به عنوان ماده 18 به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30 /1 /1367 مجلس شورای اسلامی الحاق ‌می‌ گردد:

‌ماده 18 - به منظور تربیت پزشک متخصص مورد نیاز مناطق محروم و نیازمند کشور از تاریخ تصویب این قانون وزارت بهداشت، درمان و آموزش ‌پزشکی موظف است به هنگام پذیرش دستیار تخصصی، سهمیه‌ های جداگانه ‌ای را برای مناطق محروم و نیازمند کشور اختصاص دهد. دستیاران ‌تخصصی استفاده ‌کننده از سهمیه مذکور موظفند پس از اتمام دوره تخصصی مربوطه به میزان دو برابر طول دوره تخصصی مربوطه در نقاط مذکور‌ خدمت نمایند.

‌تبصره 1 - دستیاران استفاده ‌کننده از سهمیه موضوع ماده فوق که دارای پروانه دائم پزشکی هستند برابر مدت دوره تخصصی مربوطه در نقاط مذکور‌خدمت خواهند نمود.

‌تبصره 2 - دستیاران تخصصی موضوع ماده فوق موظفند قبل از شروع دوره دستیاری تعهد ثبتی لازم را جهت خدمت در نقاط مذکور در ماده فوق به ‌سازمانهای منطقه ‌ای بهداشت و درمان استانهای مربوطه بسپارند و رسید آن را به دانشگاه ذیربط تحویل دهند.

‌تبصره 3 - بانوان متأهل استفاده‌ کننده از سهمیه مذکور موظفند بهنگام ثبت نام، در دوره تخصصی مربوطه، رضایت ‌نامه همسر را به دانشگاه مربوطه‌ تحویل دهند.

‌تبصره 4 - ازدواج بانوان مجرد پس از شروع دوره دستیاری، مانع انجام خدمات مورد تعهد آنها در نقاط مقرر شده در ماده فوق نخواهد بود، این گونه ‌دستیاران موظفند پس از ازدواج، رضایت‌ نامه همسر را مشابه مشمولین تبصره 3 ماده فوق به دانشگاه ذیربط تحویل دهند.

‌تبصره 5 - آن عده از دستیارانی که با استفاده از قانون نحوه تأمین هیأت علمی مورد نیاز دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور انتخاب و وارد ‌دانشگاهها می ‌گردند از شمول ماده فوق مستثنی و تابع مقررات خاص مربوط به خود خواهند بود.

‌تبصره 6 - نحوه انتخاب مناطق محروم و نیازمند موضوع این ماده بر اساس اولویت ها مطابق جدولی خواهد بود که توسط وزارت بهداشت، درمان و‌ آموزش پزشکی تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

‌تبصره 7 - آئیننامه اجرائی ماده فوق حداکثر ظرف مدت 2 ماه پس از تصویب این قانون توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با همکاری‌ کمیسیون بهداری و بهزیستی مجلس تهیه و به مرحله اجراء در خواهد آمد.

ماده 14

- این قانون بر اساس اصل 85 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در جلسه مورخه 22 /2 /1370 کمیسیون بهداری و بهزیستی مجلس ‌شورای اسلامی تصویب و از تاریخ 13 /5 /1370 برای مدت 5 سال به اجراء در می‌ آید.

قانون فوق مشتمل بر چهارده ماده و بیست و هفت تبصره طبق اصل 85 قانون اساسی در جلسه روز یکشنبه مورخ 13 /5 /1370 کمیسیون بهداری و‌ بهزیستی تصویب و در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ نوزدهم خرداد ماه یکهزار و سیصد و هفتاد با 5 سال مدت اجرای آزمایشی آن موافقت شده‌ بود، در تاریخ 13 /6 /1370 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی - مهدی کروبی