بند اول

قانون الحاق دولت ایران بقرارداد بین المللی مبارزه با تبعیض در امر تعلیمات

اول

- دولتهای طرف این قرارداد اذعان دارند:

‌الف - که آموزش باید شکفتگی کامل شخصیت انسانی و تحکیم احترام بحقوق بشر و آزادی های اساسی را هدف خود قرار دهد و تفاهم و اغماض و‌دوستی بین کلیه ملت‌ها و تمام گروه‌های نژادی یا مذهبی و همچنین بسط فعالیت‌های ملل متحد برای برقراری صلح را تسهیل نماید.

ب - که لازم است آزادی والدین و در صورت اقتضا آزادی قیم‌های قانونی در امور زیر رعایت شود:

1 - انتخاب مدارسی غیر از مدارس دولتی برای اطفال خود بشرط اینکه این مدارس مطابق حداقل اصول و قواعدی باشند که مقامات صلاحیتدار‌مقرر یا تصویب کرده باشند.

2 - تأمین آموزش دینی و اخلاقی اطفال مطابق با معتقدات خاص خود آنها و طبق روش‌های اجرای مربوط بقوانین هر یک از کشورها علاوه بر آن‌هیچ فرد و هیچ گروهی را نباید مجبور کرد تعلیمات دینی مغایر با معتقدات خود بیاموزد.

ج - که لازم است به افراد اقلیت‌های ملی حق داشتن فعالیت‌های آموزشی خاص خودشان منجمله اداره مدارس و همچنین بر حسب سیاست هر‌دولت در امور آموزشی و اجازه استعمال یا تعلیم زبان خاص آنها داده شود مشروط بر اینکه:

1 - از این حق بنحوی استفاده نشود که در نتیجه افراد اقلیت را مانع گردد که فرهنگ و زبان اصلی جامعه را درک کرده و در فعالیت‌های آن مشارکت‌نمایند یا در نتیجه بحاکمیت ملی لطمه‌ای وارد شود.

2 - سطح تعلیمات در مدارس مزبور پائین‌تر از سطح عمومی تعلیماتی نباشد که مقامات صالحه مقرر یا تصویب کرده باشند.

3 - رفتن باین مدارس اختیاری باشد.